Achacjusz Wenke
Achacjusz Wenke, znany również jako Achatius Wenke (zm. po 11 marca 1436), był kantorem legnickim w latach 1418-1422, prezbiterem oraz bratem kanonika Mikołaja Wenkego.
Pochodził z rodziny mieszczańskiej z Nysy. Jego ojciec, Mikołaj Wenke, był mieszczaninem i pełnił funkcję pisarza miejskiego w tym mieście. Jego brat, również Mikołaj, był kanonikiem legnickim, otmuchowskim i wrocławskim. Istnieje przypuszczenie, że jego dziadkiem był Jakub Wenke, który był rajcą miejskim w Nysie.
W 1396 roku Achacjusz Wenke rozpoczął studia na uniwersytecie w Pradze, jednak nie ma informacji, czy je ukończył, ponieważ później nie posługiwał się żadnym tytułem naukowym. Od 1405 roku był bliskim współpracownikiem biskupa wrocławskiego Wacława z dynastii Piastów, szczególnie podczas jego pobytu w Nysie. Na początku pełnił tam funkcję altarysty w kościele św. Jakuba, a od 1412 roku również w kościele w Ząbkowicach Śląskich. Od 1 stycznia 1418 do 16 lutego 1422 występował w dokumentach jako świadek w roli kantora legnickiego. Stanowisko to zyskał niewątpliwie dzięki protekcji biskupa Wacława. Po tej dacie, ale przed 1428 rokiem, Wenke zrezygnował zarówno z urzędu kantora legnickiego, jak i z altarii w Ząbkowicach Śląskich, kontynuując jedynie funkcję altarysty w nyskim kościele św. Jakuba.
Wraz z bratem ufundował 20 listopada 1415 roku ołtarz w nyskim kościele parafialnym. 7 stycznia 1417 roku obaj bracia spisali wspólnie testament, który został potwierdzony przez biskupa wrocławskiego Konrada z dynastii Piastów 2 marca 1429 roku. Swój dom w Nysie przekazał tamtejszym altarystom.
Bibliografia
Jujeczka S., Duchowni średniowiecznej Legnicy. Studium prozopograficzne nad klerem diecezjalnym, Legnica 2006.