Achab (pan. 874–853 p.n.e.) był siódmym królem północnego królestwa Izraela, synem króla Omriego. Kontynuował politykę ojca, zmierzając do zjednoczenia kraju.
Biografia Achaba w relacji biblijnej
Pokonał Moabitów i wszedł w sojusz, który prowadził wojny z Aseryjczykami, jednocześnie utrzymując pokój z królestwem Judy. Uczynił sojusz z Fenicjanami poprzez małżeństwo z Izebel, córką Etbaala I, króla Sydonu. Izebel wprowadziła do Izraela kult Baal i Aszery, co doprowadziło do potępienia Achaba przez Boga, o czym informował prorok Eliasz.
W Biblii jego imię stało się symbolem niegodziwości, a szczególnie zapamiętany został za wrogość wobec proroka Eliasza, wprowadzenie kultu Baala oraz skazanie na śmierć Nabota, na namowę swojej żony, królowej Izebel, za niepopełnione winy.
Achab nie tylko wprowadził Baala jako bóstwo do stolicy swojego królestwa, ale również z inicjatywy Izebel wzniósł ołtarze pogańskie na licznych wzgórzach. Tam, w ukryciu gajów, kapłani i inni zwolennicy tego kultu mieli znaczący wpływ, przez co niemal całe Izrael poszedł za nimi. Zginął podczas oblężenia Ramot w Gileadzie, gdzie walczył przeciwko Aramejczykom. Jego następcą został Ochozjasz. Kilka lat po jego śmierci ród Omrydów został wymordowany przez przeciwników, a królem został Jehu, który wcześniej został namaszczony na króla przez Elizeusza.
Pozabiblijne źródła informacji o Achabie
Wykopaliska na terenach historycznych północnego królestwa Izraela oraz na obszarach podbitych za rządów Achaba i jego ojca Omriego dowodzą, że w czasie ich panowania nastąpił znaczny rozwój infrastruktury miejskiej oraz integracja wewnętrzna królestwa, co przyczyniło się do jego politycznego awansu jako jednej z głównych potęg Lewantu.
Awans ten wiązał się m.in. z przyjęciem alfabetu fenickiego, otwarciem na ówczesny cywilizowany świat, a także z pojawieniem się w kronikach asyryjskich (co oznacza rozpoczęcie epoki historycznej Izraela) oraz osłabieniem religii mojżeszowej na rzecz nowych obcych kultów religijnych.
Przypisy
Bibliografia
Praca zbiorowa, Historia powszechna, Tom 2: Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 480, ISBN 978-84-9819-809-6
Adam Ziółkowski. Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2009, ss. 319
The Emanuel Ringelblum Jewish Historical Institute © 2008 – 2019