Ace Bailey

Irvine Wallace „Ace” Bailey

Irvine Wallace „Ace” Bailey (urodzony 3 lipca 1903 w Bracebridge, zmarły 7 kwietnia 1992 w Toronto) był kanadyjskim profesjonalnym hokeistą na lodzie, grającym na pozycji napastnika.

Kariera

Bailey przyszedł na świat w Bracebridge w prowincji Ontario, jednak swoje dzieciństwo spędził w Toronto. Tam rozpoczął swoją hokejową przygodę, występując w lokalnej drużynie – Toronto St. Mary’s, w ramach młodzieżowych rozgrywek Ontario Hockey Association (OHA). W seniorskich zmaganiach OHA grał w latach 1924-1926, reprezentując Peterborough Seniors. W listopadzie 1926 roku podpisał kontrakt z drużyną Toronto St. Patrick’s, która później zmieniła nazwę na Toronto Maple Leafs, by występować w National Hockey League (NHL). W sezonie 1928-29 osiągnął wyjątkowy sukces, zdobywając 22 gole i 32 punkty w 44 meczach, co uczyniło go najlepszym strzelcem oraz liderem punktacji kanadyjskiej. Bailey był również najlepszym strzelcem Maple Leafs w dwóch kolejnych sezonach, a jego wkład przyczynił się do zdobycia przez drużynę trzeciego w historii klubu Pucharu Stanleya w sezonie 1931-32.

Jego kariera zakończyła się nagle 12 grudnia 1933 roku. W meczu przeciwko Boston Bruins, po zderzeniu z Eddiem Shore, doznał poważnej kontuzji, uderzając głową o lód, co skutkowało rozbiciem czaszki. Choć Bailey wyzdrowiał po tym wypadku, nie wrócił do rywalizacji. 14 lutego 1934 roku odbył się mecz benefisowy w Maple Leaf Gardens w Toronto, w którym udział wzięły drużyny Toronto Maple Leafs oraz NHL-All Stars. Cały dochód z tego wydarzenia, wynoszący 20 909,40 dolarów, został przeznaczony na leczenie zawodnika. Przed rozpoczęciem spotkania Bailey i Shore uścisnęli sobie ręce w geście pojednania. Mecz, przy 14 074 widzach, zakończył się zwycięstwem Maple Leafs 7:3.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Bailey objął stanowisko trenera drużyny hokejowej Toronto Varsity Blues na Uniwersytecie w Toronto. Trenował zespół w latach 1935-1940 oraz po drugiej wojnie światowej, w latach 1945-1949. Pod jego przewodnictwem drużyna Varsity Blues zdobyła trzy tytuły mistrza na poziomie uniwersyteckim organizowanych przez Canadian Interuniversity Sport.

Numer 6, który nosił przez całą swoją karierę, stał się pierwszym numerem w historii NHL, który został zastrzeżony przez drużynę, oraz jednym z dwóch (obok numeru 5 Billa Barilko), które zastrzegła ekipa Maple Leafs.

W 1975 roku został uhonorowany tytułem honorowego członka Galerii Sławy Hokeja. Na jego cześć organizowany jest także turniej hokejowy dla młodych graczy – Ace Bailey AE Tournament, który odbywa się od 1985 roku w Stoney Creek.

Zmarł z powodu niewydolności oddechowej w 1992 roku, w wieku 88 lat.

Transakcje

3 listopada 1926 – podpisał kontrakt jako wolny agent z Toronto Maple Leafs.

Nagrody i osiągnięcia

Najwięcej bramek w sezonie zasadniczym: 1928-29 (22 gole)
Paul Whiteman Trophy (dla zawodnika z największą liczbą punktów w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym): 1928-29 (32 punkty)

Statystyki kariery

Uwagi

Przypisy

Zobacz też

Bibliografia

Arthur Pincus: The Official Illustrated NHL History. Montreal: Reader’s Digest, 2006. ISBN 978-0-88850-800-3. Brak numerów stron w książce.

Andrew Podnieks: The NHL All-Star Game: Fifty Years of the Great Tradition. Toronto: HarperCollins, 2000. ISBN 978-0-00200-058-1. Brak numerów stron w książce.