Acanthopidae to rodzina modliszek należąca do podrzędu Eumantodea oraz nadrodziny Acanthopoidea.
Morfologia
Modliszki charakteryzują się często intensywnymi kolorami, a w innych przypadkach stosują mimikrę, aby przypominać martwe liście.
W pierwotnej budowie głowy występuje krótki wyrostek (fastigium) na ciemieniu, chociaż ta cecha została utracona w niektórych liniach ewolucyjnych.
Tułów ma wyraźnie zaznaczone rozszerzenia nadbiodrowe. Zatułowie nie posiada narządu tympanalnego (ucha cyklopowego). W skrzydłach przedniej pary (tegmin) można zauważyć wydłużone pterostygmy. Chwytne odnóża przedniej pary mają uda, na których znajduje się co najmniej pięć (zwykle sześć lub więcej) kolców tylno-brzusznych, a także płaty wierzchołkowe z krótkimi kolcami oraz trzy lub cztery kolce dyskoidalne, z których pierwszy nie jest dłuższy od drugiego, gdy jest ich cztery. Golenie odnóży chwytliwych są proste i mają dużą liczbę kolców tylno-bocznych, porównywalną lub większą od kolców przednio-bocznych. Odnóża pary środkowej i tylnej są przeznaczone do poruszania się i nie mają kolców.
Odwłok ma trójkątną płytkę nadodbytową. Przysadki odwłokowe są krótsze niż połowa długości odwłoka i czasami mają rozdęty, wcięty człon wierzchołkowy.
Genitalia samca wyróżniają się w pełni zesklerotyzowanymi fallomerami oraz oddzielonymi wyrostkami po stronie lewej. Fallomer brzuszny ma wydłużony płat nasadowy po stronie prawej, pierwotny wyrostek dystalny jest zredukowany i przesunięty na stronę lewą, a wtórny wyrostek dystalny jest wykształcony. Apofiza falloidalna, zaopatrzona w płat przedni, jest w dużym stopniu pokryta rozrośniętym, mniej lub bardziej owłosionym płatem błoniastym. Lewy fallomer ma blaszkę grzbietową pozbawioną zaokrąglonego płata.
Ekologia i występowanie
Wszystkie gatunki tej rodziny zamieszkują krainę neotropikalną. Ich zasięg obejmuje zarówno część południowo-, jak i środkowoamerykańską. Preferują głównie wilgotne lasy równikowe, zwłaszcza na obszarze Amazonii i Mata Atlântica, chociaż niektóre z nich występują również w formacjach z wyraźnie zaznaczoną porą suchą i mokrą. Większość z nich żyje na gałęziach, liściach i kwiatostanach drzew oraz krzewów, natomiast przedstawiciele Stenophyllini bytują w warstwie ściółki leśnej.
Taksonomia
Rodzina Acanthopsidae została wprowadzona do systematyki modliszek przez Hermanna Burmeistera w 1838 roku. W systemie Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku do rodziny Acanthopidae zaliczano trzy podrodziny: Acanthopinae, Stenophyllinae i Acontiothespinae. W 2004 roku Roy zmienił nazwę ostatniej z nich na Acontistinae. Podział ten został utrzymany w systemie Daniela Ottego i Lauren A. Spearman z 2005 roku. Z kolei w systemie opartym na molekularnej analizie filogenezy autorstwa Julii Riviery i Gavina J. Svensona z 2016 roku każda z tych podrodzin uzyskała status osobnej rodziny w obrębie nadrodziny Acanthopoidea. W systemie uwzględniającym także dane morfologiczne, opracowanym przez Christiana J. Schwarza i Roya w 2019 roku, do Acanthopsidae włączono podrodziny Acanthopinae i Stenophyllinae, natomiast Acontistinae obniżono do rangi plemienia w obrębie Stenophyllinae.
Systematyka rodziny przedstawia się następująco:
- Acanthopinae Burmeister, 1838
- Acanthops Serville, 1831
- Decimiana Uvarov, 1940
- Lagrecacanthops Roy, 2004
- Metacanthops Agudelo, Maldaner et Rafael, 2019
- Metilia Stal, 1877
- Miracanthops Roy, 2004
- Parvacanthops Moulin et Schwarz, 2023
- Plesiacanthops Chopard, 1913
- Pseudacanthops Saussure, 1870
- Royacanthops Moulin et Schwarz, 2023
- Stenophyllinae Saussure, 1869
- Acontistini Giglio-Tos, 1915
- Callibiina Giglio-Tos, 1919
- Callibia Stål, 1877
- Acontistina Giglio-Tos, 1915
- Ovalimantis Roy, 2015
- Acontista Saussure et Zehntner, 1894
- Raptrix Terra, 1995
- Tithrone Stål, 1877
- Paratithrone Lombardo, 1996
- Astollia Kirby, 1904
- Stenophyllini Saussure, 1869
- Stenophylla Westwood, 1843
Zgodnie z wynikami analiz Riviery i Svensona z 2016 roku oraz Schwarza i Roya z 2019 roku, rodzina Acanthopidae zajmuje pozycję siostrzaną dla Photinaidae, tworząc z nimi klad siostrzany dla Liturgusidae. Te trzy rodziny razem z Coptopterygidae tworzą klad, który charakteryzuje się synapomorfią polegającą na obecności w pierwotnym planie budowy odnóża chwytnego pięciu kolców tylno-brzusznych na udzie.