Acantholycosa pedestris

Jest to gatunek pająka należącego do rodziny pogońcowatych oraz podrodziny Pardosinae. Można go spotkać w Alpach.

Taksonomia

Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1872 roku przez Tamerlana Thorella pod nazwą Lycosa longipes. Okazało się jednak, że jest to młodszy homonim, co spowodowało, że Eugène Simon zmienił jego nazwę na Pardosa pedestris. W 1908 roku Friedrich Dahl zaliczył ten takson do rodzaju Acantholycosa.

Morfologia

Samce osiągają długość około 7,5 mm, podczas gdy samice mają około 11 mm. Ubarwienie tego gatunku jest ciemniejsze w porównaniu do pogońca cętkonogiego. Karapaks jest niemal czarny, z jaśniejszym paskiem w centralnej części. Sternum również ma prawie czarny kolor. Odnóża są długie, prawie czarne, z nieznacznie rozjaśnionymi górnymi stronami ud oraz jasnymi włoskami. W przeciwieństwie do pogońca cętkonogiego, golenie pierwszej i drugiej pary mają pięć par kolców po stronie brzusznej, a nie cztery. Dodatkowo, obecność długich szczecinek na grzbietowej stronie stóp pierwszej pary odróżnia ten gatunek od A. norvegica. Opistosoma (odwłok) jest niemal czarna i pokryta żółtawymi włoskami.

Ekologia i występowanie

Jest to pająk górski, który występuje na skałach i w rumowiskach w Alpach, zazwyczaj powyżej górnej granicy lasu, głównie na wysokościach przekraczających 2000 m n.p.m. Porusza się bardzo szybko, a w przypadku zagrożenia kryje się w szczelinach skalnych lub pod kamieniami. Osobniki dorosłe można obserwować od maja do lipca.

Jest to gatunek palearktyczny, endemiczny dla Alp, występujący w Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech oraz Słowenii.