Abwehrgruppe „Schwarz Nebel”
Abwehrgruppe „Schwarz Nebel” to grupa wywiadowcza Abwehry, która składała się z przedstawicieli białych Rosjan, Ukraińców, Białorusinów oraz Bałtów. Działała na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej.
Grupa została utworzona na początku wojny z ZSRR latem 1941 roku i podlegała jednemu z abwehrkommand. Jej skład liczył około 180 osób. W skład Abwehrgruppe „Schwarz Nebel” wchodzili uciekinierzy z ZSRR, dezerterzy oraz jeńcy wojenni z Armii Czerwonej, zorganizowani w trzech plutonach dywersyjnych, plutonie gospodarczym oraz pododdziale kontrwywiadu polowego. Przy grupie funkcjonowała szkoła, która szkoliła dywersantów. Kursy trwały od półtora do trzech miesięcy i obejmowały takie umiejętności jak: skoki spadochronowe, topografia, zbieranie danych wywiadowczych, metody sabotażu, strzelanie, walka wręcz, maskowanie, obsługa radiostacji oraz szyfrowanie wiadomości.
Do zadań Abwehrgruppe „Schwarz Nebel” należały działania wywiadowczo-sabotażowe na linii frontu oraz w bliskich tyłach Armii Czerwonej. W ich zakresie znajdowały się m.in. wysadzanie polowych składów i magazynów wojskowych, łapanie tzw. „języka” oraz rozpoznawanie pozycji ogniowych wroga.
Bibliografia
- Roderick Bailey: Tajna wojna: Historia operacji specjalnych podczas II wojny światowej. Warszawa: Świat Książki, 2009. ISBN 978-83-247-1349-3. Brak numerów stron w książce
- Francis Russel: Wojna wywiadów. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 1997. ISBN 83-7169-748-1. Brak numerów stron w książce