Abwehrgruppe-101 – oddział rozpoznawczo-wywiadowczy Abwehry podczas II wojny światowej
Oddział ten został utworzony w maju 1941 roku w Rumunii. Na jego czele stanął kapitan Mak, a następnie major Foht i kapitan Ranter. Po ataku niemieckich sił na ZSRR, który miał miejsce 22 czerwca tego samego roku, oddział został przeniesiony na front wschodni. Do sierpnia 1941 roku działał w ramach 11 Armii, a później podporządkowano go Abwehrkommando-1A. Agenci byli rekrutowani spośród czerwonoarmistów przetrzymywanych w obozach jenieckich w takich miejscowościach jak Mozdok, Budionnowsk, Piatigorsk, Stawropol, Stalino, Krzywy Róg, Winnica i Kiszyniów. W skład oddziału wchodzili nie tylko Rosjanie, ale również Rumuni i Węgrzy.
W sierpniu 1941 roku przy oddziale utworzono kursy wywiadowcze. Do sierpnia 1942 roku były one kierowane przez białogwardzistę rotmistrza Pilluja, a następnie przez byłego majora Armii Czerwonej Władimira Pismiennego, znanego jako „Lesner”. W styczniu 1945 roku kursy zostały połączone z szkołą wywiadowczą, którą prowadziło Abwehrkommando-106. Przeszkoleni agenci byli przerzucani przez linię frontu na tyły Armii Czerwonej, gdzie prowadzili działania rozpoznawczo-wywiadowcze. Dodatkowo, Abwehrgruppe miała także zadania kontrwywiadowcze w rejonach swojej dyslokacji.
W ramach Abwehrgruppe sformowano również specjalne oddziały karne, składające się z Tatarów, Gruzinów i Ormian, które były odpowiedzialne za zwalczanie partyzantki oraz przeprowadzanie ekspedycji przeciwko okolicznym wsiom. Oddział armeński został wiosną 1943 roku przekształcony w Sonderkommando Dromedar.
Bibliografia
Siergiej G. Czujew: Спецслужбы Третьего Рейха. T. 1. Moskwa: 2003. (ros.). Brak numerów stron w książce.