Abwehrflammenwerfer 42

Abwehrflammenwerfer 42 to niemiecki stacjonarny miotacz ognia, który był wykorzystywany podczas II wojny światowej. Po zdobyciu doświadczeń z pierwszych miesięcy operacji Barbarossa, Niemcy postanowili zaadaptować koncepcję radzieckiego stacjonarnego miotacza ognia FOG-1.

Opis

Miotacz ważył 50 kilogramów i miał wysokość 53 centymetrów. Jego forma przypominała duży cylindryczny zbiornik o pojemności 29,5 litra, który był zakopywany w ziemi w pobliżu bronionej pozycji. Nad ziemią wystawała jedynie dysza o średnicy 50 milimetrów i długości 50 centymetrów oraz gniazdo pironaboju o średnicy 67 milimetrów i wysokości 25 centymetrów. Po uruchomieniu zapalarki elektrycznej pironaboju, zawierającego ładunek czarnego prochu, w ciągu 1,5 sekundy następował wyrzut płonącej mieszanki w kierunku wroga, osiągający maksymalny zasięg 25–30 metrów.

Abwehrflammenwerfer 42 był używany na polach minowych, w strategicznych punktach komunikacyjnych, a także do obrony plaż i umocnionych rejonów.