Abulcasis
Abulcasis, znany również jako Az-Zahrawi Abu Al-Kasim, Habucasis, Albucasis oraz Alsaharavus (urodzony w 936, zmarł w 1013) to arabski lekarz oraz uczeń arabskiej szkoły medycznej, który zalicza się do grona najważniejszych badaczy muzułmańskich w przełomowym okresie I i II tysiąclecia.
Życiorys
Abulcasis wykorzystywał wiedzę pochodzącą z prac bizantyjskiego lekarza Pawła z Eginy, które zostały przetłumaczone przez Hunajna ibn Ishaka. Był pionierem wielu metod operacyjnych, w tym jednym z pierwszych, który próbował przeprowadzić wycięcie tarczycy. Opisał także hemofilię.
Jego najważniejszym dziełem jest monumentalne Al-Tasrif (Dzieła zebrane), składające się z trzydziestu tomów. To pierwsze, bogato ilustrowane, podręcznik medycyny zawierał trzy księgi poświęcone chirurgii i opisywał oraz ilustrował ponad 200 narzędzi chirurgicznych. Dzieło to zostało przetłumaczone na łacinę w XII wieku przez Gerarda z Kremony i przez wiele stuleci stanowiło podstawowy podręcznik medycyny i chirurgii, ciesząc się większą popularnością niż prace Galena.
Teorie Abulcasisa miały długotrwały wpływ na rozwój medycyny i chirurgii w Europie. Szczególnie istotne były jego opisy zaawansowanych technik operacyjnych, takich jak usuwanie przepuklin, stosowanie sztucznych zębów oraz leczenie ran spowodowanych przez broń palną, cięcia i rany kłute, przy użyciu kauteryzacji (przeżegania).
Wniósł również znaczący wkład w rozwój stomatologii, ponieważ już w 1000 roku opisał metody replantacji wybitych i przemieszczonych zębów.