Abu Szusza
Abu Szusza (arab. ابو شوشة) to nieistniejąca już arabską wieś, która znajdowała się w Dystrykcie Hajfy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona oraz zniszczona podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, po ataku sił żydowskiej Hagany w dniu 9 kwietnia 1948 roku.
Położenie
Abu Szusza usytuowana była na wschodnich zboczach wzgórz Wyżyny Manassesa, powyżej Doliny Jezreel. Wieś znajdowała się na wysokości 125 metrów n.p.m., w odległości 26 kilometrów na południowy wschód od Hajfy. Zgodnie z danymi z 1945 roku, do wsi należały ziemie o powierzchni 896 ha, a jej mieszkańcy liczyli 720 osób.
Historia
Data założenia wioski nie jest znana. Po I wojnie światowej, w 1918 roku, cała Palestyna znalazła się pod brytyjskim panowaniem, co doprowadziło do utworzenia Mandatu Palestyny. W okresie tym, Abu Szusza była dużą wsią, a jej mieszkańcy zajmowali się uprawą zbóż. W miejscowości funkcjonowała szkoła podstawowa dla chłopców oraz meczet. W latach 20. XX wieku, żydowskie organizacje syjonistyczne rozpoczęły wykup okolicznych terenów. W 1926 roku powstał sąsiedni kibuc Miszmar ha-Emek, z którym od początku istnienia wioski stosunki były napięte. W kolejnych latach miały miejsce poważne arabskie napaści na kibuc.
Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przewidywała podział Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Plan ten przyznawał obszar wioski Abu Szusza państwu żydowskiemu. Żydzi zaakceptowali ten plan, jednak Arabowie wkrótce potem doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. Od samego początku konfliktu, wieś była wykorzystywana przez arabskie milicje, które blokowały żydowską komunikację w regionie. W dniu 4 kwietnia 1948 roku siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej zaatakowały sąsiedni kibuc, co zapoczątkowało dziesięciodniową bitwę o Miszmar ha-Emek. Po odparciu ataku przez Żydów, przeszli oni do kontrataku, a 9 kwietnia zdobyli Abu Szuszę, wysiedlając wszystkich jej mieszkańców, a domy zburzono.
Miejsce obecnie
Obszar wioski Abu Szusza jest obecnie opuszczony, jednak jej pola uprawne zajęte zostały przez pobliski kibuc Miszmar ha-Emek. Palestyński historyk Walid Chalidi opisał pozostałości wioski w następujący sposób: „Jedynym pozostałym znakiem miejscowości jest porośnięty kaktusami gruz domów. Młyn zniknął. Wokół miejsca jest górzysty teren”.
Przypisy
Bibliografia
Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.