Abu Sufjan ibn Harb
Abu Sufjan ibn Harb (ur. 560, zm. około 653) był arabskim wodzem oraz przywódcą rodu Umajjadów, który cieszył się ogromnymi wpływami politycznymi w Mekce.
Życiorys
Abu Sufjan pochodził z rodu wywodzącego się od Abd Szamsa, brata Haszima, pradziadka Mahometa. Jego dziadkiem był Umajja, eponimiczny przodek rodu Umajjadów. Jako przywódca tego rodu oraz osoba zajmująca „pierwsze miejsce w radach miasta”, Abu Sufjan stał się głównym przeciwnikiem Mahometa w Mekce. Osobiście dowodził oddziałami mekkańskimi w walkach przeciwko Prorokowi. W 624 roku w bitwie pod Badrem został pokonany przez Mahometa, a w tej bitwie zginął jego najstarszy syn. W następnym roku odniósł zwycięstwo nad Prorokiem w bitwie pod Uhudem. W 627 roku zorganizował dużą koalicję plemion, która oblegała Medynę, jednak atak został odparty przez muzułmanów. Po tej klęsce, w 628 roku, zawarł z Mahometem tzw. „Układ z Al-Hudajbijji”, który wprowadzał rozejm pomiędzy stronami konfliktu oraz umożliwiał muzułmanom odbycie pielgrzymki do Mekki. W tym samym roku jego córka poślubiła Proroka. W 630 roku Abu Sufjan wsparł Mahometa w zdobyciu Mekki, prawdopodobnie wcześniej przyjął islam. Towarzyszył Mahometowi w jego wyprawach, a także był namiestnikiem Nadżranu i prawdopodobnie Hidżazu. Jego syn, Mu’awija, został kalifem i założycielem dynastii Umajjadów.
Przypisy
Bibliografia
- Danuta Madeyska: Abu Sufjan. W: Józef Bielawski (red. nauk.): Mały słownik kultury świata arabskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971. Brak numerów stron w książce
- Maurice Gaudefroy-Demombynes: Narodziny islamu. (przeł.) Hanna Olędzka. Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01446-4. Brak numerów stron w książce
- Maxime Rodinson: Mahomet. (przeł.) Elżbieta Michalska-Novák. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1994. ISBN 83-06-02382-X. Brak numerów stron w książce