Abu Nidal
Abu Nidal (właściwie Hassan Sabri al Banna, co w tłumaczeniu oznacza „Ojciec Walki”) urodził się w 1937 roku w Jaffie i zmarł 16 sierpnia 2002 roku w Bagdadzie. Był palestyńskim terrorystą i liderem organizacji Rewolucyjna Rada Fatah.
Życiorys
Abu Nidal przyszedł na świat w Jaffie jako Sabri al-Banna. Był dwunastym dzieckiem zamożnego plantatora, który miał 13 żon. Dorastał w luksusowej rezydencji z basenem, mając 17 braci i 8 sióstr. Rodzina al-Banna zajmowała się sprzedażą cytrusów do krajów europejskich, głównie do Niemiec i Wielkiej Brytanii. W latach 1944-45 uczęszczał do Collège des Frères, francuskiej szkoły misyjnej, a po roku edukacji i śmierci ojca przeniósł się do szkoły islamskiej w Jerozolimie.
Wydarzenia związane z podziałem Palestyny w 1947 roku zrujnowały rodzinny biznes. Mimo wcześniejszych dobrych relacji z żydowskimi osadnikami, wojna zmusiła rodzinę do ucieczki do obozu uchodźców al-Burajdż w Strefie Gazy. Po przeprowadzce do Nablusu ukończył liceum, a w 1955 roku wstąpił do partii Baas. Studiował inżynierię na Uniwersytecie Kairskim, lecz nie uzyskał dyplomu. W 1960 roku osiedlił się w Arabii Saudyjskiej, gdzie pracował jako robotnik. W 1962 roku ożenił się, a z tego związku urodziło się mu troje dzieci.
Na emigracji Abu Nidal związał się z palestyńskimi nacjonalistami, w tym z ruchem al-Fatah, którym kierował Jasir Arafat. W 1967 roku brał udział w protestach przeciwko Izraelowi, co doprowadziło do jego aresztowania i deportacji. Po powrocie do Nablusu i następnie do Ammanu założył firmę handlową „Impex”. Podczas konfliktu między rządem jordańskim a palestyńskimi grupami zbrojnymi (Czarny Wrzesień) jego firma stała się miejscem spotkań i transferów finansowych dla al-Fatah. Abu Nidal zyskał wpływy w partii i został wysłany jako przedstawiciel do Chartumu w Sudanie, a później do Iraku.
Po klęsce Palestyńczyków w Jordanii zaczął publicznie krytykować kierownictwo Organizacji Wyzwolenia Palestyny. W 1971 roku na Trzecim Kongresie al-Fatahu poparł Abu Daouda w jego postulat do większej demokracji w partii. W lutym 1973 roku, po aresztowaniu Daouda, Abu Nidal zorganizował swoją pierwszą operację terrorystyczną, znaną jako „Al-Iqab” (Kara), atakując saudyjską ambasadę w Paryżu oraz porywając samolot kuwejcki. Rząd Kuwejtu zgodził się na żądania porywaczy, co doprowadziło do oskarżeń, że Abu Nidal działał na korzyść irackiego rządu. W grudniu 1973 roku członkowie jego grupy zniszczyli samolot Pan American World Airways, w wyniku czego zginęło 32 ludzi. OWP za to skazała go na karę śmierci.
W lipcu 1974 roku Abu Nidal został wydalony z al-Fatah. Wkrótce później utworzył nową organizację, Fatah-Rada Rewolucyjna. Jednym z pierwszych zamachów tej grupy był atak na samolot Trans World Airlines, w wyniku którego zginęło 88 osób. Większość działań Abu Nidala skupiała się na atakach na cele izraelskie oraz zachodnich dyplomatów. Rada Rewolucyjna przyjęła również rolę organizacji świadczącej usługi terrorystyczne dla zewnętrznych mocodawców, otrzymując wsparcie od rządu irackiego.
W 1982 roku, w obliczu groźby aresztowania w Iraku, Abu Nidal przeniósł się do Syrji, gdzie uznał tamtejszy rząd za sojusznika w walce z Izraelem. Skupił się na eliminacji dyplomatów jordańskich, obawiając się, że rząd Jordanii może zawrzeć pokój z Izraelem. W czerwcu 1982 roku zlecił zabójstwo ambasadora Izraela w Londynie, co doprowadziło do izraelskiej interwencji w Libanie. W grudniu 1985 roku jego ludzie ostrzelali biura izraelskich linii lotniczych w Rzymie i Wiedniu. Dodatkowo, Abu Nidal zwalczał umiarkowanych działaczy palestyńskich, co według analityków miało negatywny wpływ na sprawę palestyńską. Jego biograf, Patrick Seale, zasugerował, że Abu Nidal mógł być agentem Mosadu lub narzędziem polityków izraelskich, którzy chcieli sabotować porozumienia z OWP.
Grupa Abu Nidala zgromadziła znaczne zasoby finansowe, czerpiąc środki od państw arabskich oraz prowadząc handel bronią, zwłaszcza podczas wojny iracko-irańskiej. Jego majątek szacowano na około 400 milionów dolarów. Wschodni blok, w tym Rumunia, Węgry i Polska, także wspierały Abu Nidala oraz jego grupę. W Warszawie mieściła się jego firma SAS Foreign Trade and Investment Company, która została zlikwidowana w 1987 roku na żądanie USA.
W 1986 roku, po tym jak Syria zbliżyła się do Zachodu, Abu Nidal przeniósł się do Libii. W 1987 roku odmówił włączenia się do pierwszej intifady, co doprowadziło do rozłamu w jego organizacji. W Libanie, w obozach jego grupy, miały miejsce bunty przeciwko jego przywództwu, a przeciwnicy domagali się przystąpienia do OWP oraz zakończenia międzynarodowego terroryzmu. Próba puczu została stłumiona. W 1991 roku zlecił zabójstwa umiarkowanych liderów OWP, jednak spisek został wykryty. Opuścił Libię w 1994 roku i zrezygnował z działalności terrorystycznej, przenosząc się do Egiptu, gdzie doradzał w kwestiach zwalczania ekstremizmu. Ostatnie lata życia spędził w Bagdadzie, gdzie zmarł 19 sierpnia 2002 roku w niejasnych okolicznościach podczas próby aresztowania. Nie wiadomo, czy popełnił samobójstwo, czy został zabity przez służby specjalne. Po jego śmierci Tarik Aziz, wicepremier Iraku, ogłosił, że Abu Nidal planował spisek mający na celu obalenie irackiego rządu.