Abu Jahja Abu Bakr ibn Abdulhak (arab. أبو يحيى بن عبد الحق = Abū Yahya ibn ʿAbd al-Ḥaqq, zm. 1258) był szejkiem rodu Marynidów od 1244 roku oraz pierwszym marynidzkim sułtanem Maroka od 1248 roku. Był synem szejka Abdulhaka I.
Życiorys
Choć Marynidzi już na początku XIII wieku zaczęli wchodzić w konflikty z rządzącą w Maroku dynastią Almohadów, to dopiero po osłabieniu ich pozycji stali się znaczącą siłą w kraju. Początkowo działali jako najemnicy Almohadów, walcząc przeciwko Abdalwadydom, jednak pod rządami Abu Jahji Abu Bakra ta współpraca dobiegła końca.
W 1245 roku Marynidzi zdobyli Meknes, a w 1248 roku również Fez, który stał się stolicą nowej dynastii. Władza Almohadów pozostała jedynie w południowym Maroku, a Abu Jahja Abu Bakr ogłosił się sułtanem. Aby wzmocnić pozycję dynastii, sułtan uznał kalifat Hafsydów w Ifrikiji. Na zarządców swoich terenów mianował swoich synów oraz innych krewnych.
Po śmierci sułtana, na tronie zasiadł jego syn Umar. Inni krewni zmarłego sułtana, posiadając znaczące wpływy jako zarządcy różnych miast, również dążyli do przejęcia władzy, co doprowadziło do walk wewnętrznych w klanie. Ostatecznie z tych konfliktów zwycięsko wyszedł brat Abu Jahji Abu Bakra, Abu Jusuf Jakub.
Bibliografia
- Ulrich Haarmann: Geschichte der Arabischen Welt. C.H. Beck München, 2001 ISBN 3-406-38113-8
- Stephan und Nandy Ronart: Lexikon der Arabischen Welt. Artemis Verlag Düsseldorf, 1972 ISBN 3-7608-0138-2