Muhammad Dawud Auda
Muhammad Dawud Auda (arab. محمد داود عودة), znany jako Abu Dawud (arab. أبو داود), urodził się 16 sierpnia 1937 roku w Jerozolimie, a zmarł 3 lipca 2010 roku w Damaszku. Był palestyńskim terrorystą oraz jednym z liderów organizacji terrorystycznej Czarny Wrzesień. To on był autorem planu uprowadzenia izraelskich sportowców podczas olimpiady w Monachium w 1972 roku.
Kontakty w Polsce
Abu Dawud często przebywał w Polsce, gdzie miał okazję spotykać się z wieloma osobami, w tym z przedstawicielami rządu oraz osobami zajmującymi się współpracą z zagranicą. Jak sam relacjonował dziennikarzom „Superwizjera”: „Mieliśmy z nimi kontakty. Wielokrotnie kupowaliśmy od nich broń, kałasznikowy. Czasem kupowaliśmy też taki mniejszy pistolet. Polska broń była najlepsza. Szkolili nas polscy żołnierze”.
Atak w Warszawie
1 sierpnia 1981 roku został postrzelony pięć razy (chociaż sam twierdził, że otrzymał siedem kul) w kawiarni Opera znajdującej się na pierwszym piętrze warszawskiego hotelu Victoria, który obecnie jest kasynem.
Po incydencie stwierdził, że zamach był częścią izraelskiej Operacji Gniew Boży. Później pojawiły się informacje sugerujące, że zamachowiec mógł współpracować zarówno z izraelskim Mosadem, jak i z Organizacją Abu Nidala. Do tej pory nie ma jednoznacznych dowodów na to, kto stał za tym zamachem, zwłaszcza że inny lider Czarnego Września, Salah Chalaf, znany jako Abu Ijad, został zabity w Tunisie w 1991 roku przez strzelca, który rzekomo był związany z Organizacją Abu Nidala.
Rehabilitacja i późniejsze życie
Po postrzeleniu trafił do kliniki na Banacha, ale po odkryciu jego tożsamości został natychmiast przewieziony do szpitala MSW. Po dwóch tygodniach Abu Dawuda przejęło Stasi, które szybko udzieliło mu przepustki na leczenie w szpitalu w Berlinie Wschodnim. W 1996 roku uzyskał pozwolenie na podróż przez Izrael na spotkanie przywódców OWP w Strefie Gazy, gdzie opowiadał się za usunięciem z deklaracji programowej OWP postulatu o zniszczeniu Izraela.
Autobiografia
W 1999 roku Abu Dawud opublikował autobiografię zatytułowaną Palestine: de Jérusalem à Munich w języku francuskim, a wkrótce potem ukazała się wersja angielska pod tytułem Memoirs of a Palestinian Terrorist. Za tę książkę otrzymał „Palestyńską Nagrodę Kulturalną” oraz 10 000 franków. Mieszkał w Damaszku w Syrii, podczas gdy jego żona przebywała w Ammanie.
Przypisy