Abu al-Fida

Abu al-Fida, znany również jako Abulfeda lub Abu Alfida (ur. 1273 w Damaszku, zm. 27 października 1331 w Hama) – władca Hamy reprezentujący ród Ajjubidów, znany przede wszystkim jako historyk i geograf.

Życiorys

Abu al-Fida przyszedł na świat w Damaszku, w Syrii, gdzie jego ojciec, Malik al-Afdal (brat emira Hamy), uciekł przed Mongołami. W młodości poświęcał czas na studiowanie Koranu oraz zdobywanie wiedzy, jednak od dwunastego roku życia był niemal ciągle zaangażowany w wyprawy wojenne, głównie przeciwko krucjatom. W 1285 roku brał udział w ataku na fortece joannitów oraz uczestniczył w oblężeniach Trypolisu, Akki i Qal’at al-Rumu. W 1298 roku rozpoczął współpracę z sułtanem al-Malikiem an-Nasirem, a po dwunastu latach objął urząd namiestnika Hamy. W 1312 roku został emirem i otrzymał tytuł al-Malik as-Salih. W 1320 roku przyjął dziedziczną rangę sułtana oraz tytuł Malik al-Mu’ajjad. Przez ponad dwadzieścia lat panowania w pokoju i dostatku, skoncentrował się na kwestiach rządowych oraz działalności literackiej, która przyniosła mu sławę. Był hojnym patronem nauki, co przyciągało wielu uczonych. Abu al-Fida zmarł w wieku 58 lat w Hamie.

Dzieła literackie

Najważniejszą pracą historyczną Abu al-Fidy jest Al-muchtasar fi tarich al-baszar (w swobodnym tłumaczeniu: Krótka historia rodzaju ludzkiego), która jest zwięzłym, chronologicznym zestawieniem wydarzeń od stworzenia świata do roku 1329. W częściach dotyczących wcześniejszych stuleci Abu al-Fida opierał się w dużej mierze na dziełach Ibn al-Asira.

Jego Geografia (arab. Takwim al-buldan) jest w dużej mierze inspirowana pracami wcześniejszych autorów, w szczególności Ptolemeusza. Długie wprowadzenie do różnych zagadnień geograficznych poprzedza dwadzieścia osiem sekcji ułożonych w formie tabelarycznej, zawierających informacje o głównych miastach świata. Przy każdej nazwie podano: