Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad

Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad (arab. ‏أبو العباس أحمد بن محمد‎, zmarł w 1549 roku w Fezie) był ostatnim sułtanem Maroka z dynastii Wattasydów oraz synem sułtana Muhammada al-Burtukali.

Przywództwo i regencja

Podobnie jak jego ojciec, Abu al-Abbas Ahmad był słabym przywódcą, który nie cieszył się dużym autorytetem w Maroku. Niemniej jednak, jego stryj Abu Hassun, pełniący rolę regenta, zdołał opóźnić upadek dynastii Wattasydów oraz spowolnić wzrost potęgi Saadytów w południowej części Maroka. Niestety, nie udało mu się jednak zapobiec zdobyciu Marrakeszu w 1524 roku.

Wojny i niewola

Wzrastające zagrożenie ze strony Saadytów zmusiło do zawarcia pokoju z Portugalią, która okupowała marokańskie porty, co dodatkowo osłabiło autorytet sułtana w kraju. W 1527 roku miała miejsce bitwa z Saadytami, podczas której Abu al-Abbas Ahmad został wzięty do niewoli. W tym okresie rządy sprawował jego stryj, a przejściowo (w latach 1545–1547) jego syn Muhammad al-Kasri. Dopiero w 1547 roku udało się jego stryjowi wynegocjować jego uwolnienie w zamian za odstąpienie Meknesu Saadytom. Mimo prób, nie zdołano powstrzymać upadku dynastii, co zostało przypieczętowane w 1549 roku, kiedy to Fez został zdobyty, a Abu al-Abbas Ahmad zginął z rąk saadyckiego szejka Muhammada asz-Szajcha.