Abu Abdullah Muhammad I – Założyciel Dynastii Sadytów
Abu Abdullah Muhammad I (arab. أبو عبد الله محمد المهدي القائم بأمر الله = Abu Abd Allah Muhammad al-Mahdi al-Kaim bi-Amr Allah, zmarł w 1517 roku) był szejkiem rodu Sadytów w latach 1505–1517 oraz założycielem tej dynastii.
Objął on przywództwo nad rodem Sadytów w czasach, gdy w Maroku rządziła politycznie i militarnie osłabiona dynastia wattasydzka. Od samego początku dynastia ta zmagała się z powstaniami lokalnych plemion oraz z portugalską okupacją portów nad Atlantykiem, a także próbami podporządkowania sobie pozostałej części kraju. Zawarte w 1471 roku zawieszenie broni między Wattasydami a Portugalią nie spotkało się z akceptacją wśród społeczeństwa.
W obliczu tej sytuacji, Abu Abdullah Muhammad I rozpoczął w 1505 roku zbrojną walkę przeciwko Portugalczykom. Jako szejk plemienia Banu Sad, które wywodziło się od proroka Mahometa, udało mu się w 1510 roku zjednoczyć islamskie bractwa oraz marabutów w południowym Maroku. Tarudant, położony na wschód od Agadiru, stał się centrum jego władzy. Aby zapewnić sobie ekonomiczne wsparcie do walki z Portugalczykami, Abu Abdullah Muhammad I nawiązał relacje handlowe z Europą, korzystając z upraw trzciny cukrowej oraz handlu transsaharyjskiego. Dzięki temu umocnił pozycję Sadytów, które później przejęli jego synowie Ahmad al-Aradż oraz Muhammad asz-Szajch. Ten ostatni w 1549 roku zdobył Fez i wprowadził dynastię Sadytów na sułtański tron Maroka.
Bibliografia
Ulrich Haarmann: Geschichte der Arabischen Welt. Herausgegeben von Heinz Halm. 4. überarbeitete und erweiterte Auflage. C. H. Beck, München 2001, ISBN 3-406-47486-1 (Beck’s historische Bibliothek).