Abstrakcja pomalarska
Abstrakcja pomalarska, znana w języku angielskim jako Post-painterly Abstraction, to nurt w amerykańskim malarstwie abstrakcyjnym, który powstał jako odpowiedź na abstrakcyjny ekspresjonizm.
Termin ten został wprowadzony przez krytyka Clementa Greenberga jako tytuł wystawy w 1964 roku. Używa się go do określenia grupy artystów reprezentujących różne, węższe tendencje, takie jak hard edge painting czy Washington Color Painters.
W towarzyszącym wystawie tekście Greenberg odnosi się do podziału wprowadzonego przez Heinricha Wölfflina, który dzieli sztukę na „malarską” (związana z malarstwem baroku) oraz „linearną” (dotyczącą malarstwa renesansu i klasycyzmu). „Malarski” odnosi się do rozmytych, złożonych kolorów i konturów, podczas gdy „linearny” oznacza jasne, czyste kolory oraz wyraźne kontury. Greenberg definiuje malarski styl jako żywiołowy i emocjonalny abstrakcyjny ekspresjonizm, a tendencje późniejsze, zaliczane do abstrakcji pomalarskiej, charakteryzują się płaskimi, niemodelowanymi plamami koloru. Unikają one grubych warstw farby oraz śladów indywidualności artysty, cechując się spokojniejszymi, bardziej intelektualnymi kompozycjami niż emocjonalnymi.
Przedstawiciele
- Ellsworth Kelly
- Larry Poons
- Frank Stella
- Jack Youngerman
- Helen Frankenthaler
- Jules Olitski
- Morris Louis
- Kenneth Noland
- Sam Francis
Linki zewnętrzne
- tekst Clementa Greenberga (ang.)
- strona internetowa zawierająca (czarno-białe) reprodukcje z katalogu wystawy (ang.)
Literatura
Jane Turner (red.), From Expressionism to Post-Modernism, Styles and Movements in 20th-century Western Art, Londyn, 2000, ISBN 0-333-92046-5
