Absorpcja krajowa
Absorpcja krajowa odnosi się do wykorzystania dóbr zarówno na cele konsumpcyjne, jak i inwestycyjne oraz wydatki rządowe.
Wzrost absorpcji krajowej jest kluczowym motywem, dla którego kraje sięgają po kredyty zagraniczne.
W ramach gospodarki może wystąpić sytuacja, w której całkowity dochód narodowy wytworzony w danym kraju nie odpowiada sumie dóbr przeznaczonych na inwestycje, konsumpcję oraz wydatki rządowe. Dzieje się tak, gdy import nie jest równy eksportowi. Jeśli eksport przewyższa import, całkowity dochód narodowy wytworzony w kraju będzie wyższy od dochodu narodowego podzielonego. W ten sposób wartość eksportu netto ma wpływ na wysokość środków, które państwo może przeznaczyć na inwestycje i konsumpcję. W przypadku gospodarki zamkniętej, państwo ma możliwość wpływania na wielkość jednego z tych agregatów kosztem drugiego. Biorąc pod uwagę rachunek eksportu i importu, możliwa jest zmiana wartości przeznaczonej na inwestycje bez konieczności zmiany wartości konsumpcji i odwrotnie. Umożliwia to również łączne zwiększenie absorpcji powyżej wartości dochodu wytworzonego w danym kraju. Taka sytuacja występuje, gdy eksport jest mniejszy od importu, a kraj korzysta z zagranicznych kredytów. Presja na zaciąganie tego rodzaju pożyczek pojawia się, gdy kraj boryka się z trudnościami w zrównoważeniu bilansu handlowego w wyniku wpływu czynników zewnętrznych (np. spadek popytu na rynku światowym) lub wewnętrznych (np. ograniczenie możliwości eksportowych) bez wprowadzania polityki oszczędnościowej w zakresie inwestycji lub konsumpcji. Możliwość przez pewien czas utrzymywania nadwyżki importu nad eksportem ma istotne znaczenie dla dynamiki wzrostu gospodarczego.
Pomimo korzyści płynących z utrzymywania nadwyżki importu nad eksportem, zaciąganie zagranicznych kredytów wiąże się z powstawaniem zobowiązań finansowych wobec zagranicy. W dłuższym okresie dany kraj musi osiągnąć nadwyżkę eksportu nad importem, aby móc spłacić te zobowiązania. W przeciwnym razie kraj nie będzie w stanie zrealizować obsługi swojego długu i będzie zmuszony do dalszego zaciągania kredytów na spłatę zadłużenia lub podjęcia rozmów w celu odroczenia płatności.
Zobacz też
Bibliografia
David Begg, Rudiger Dornbusch, Stanley Fischer: Makroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2007, s. 567. ISBN 978-83-208-1644-0.