Absalon
Absalon (ur. 1128, zm. 21 marca 1201) był duńskim politykiem średniowiecznym, biskupem Roskilde w latach 1158–1191 oraz arcybiskupem Lund od 1178 roku. W okresie panowania Kanut VI w praktyce zarządzał Danią, gdyż król został koronowany w wieku siedmiu lat. Był również założycielem Akademii w Sorø, najstarszej szkoły w Danii.
Życiorys
Absalon pochodził z potężnego klanu Hvide z wyspy Zelandia. Jego ojcem był Asser Rig, jarl i dowódca wojskowy. W młodzieńczych latach towarzyszył późniejszemu królowi Danii Waldemarowi I. Absalon był bliskim współpracownikiem i doradcą Waldemara I, a także jedną z kluczowych postaci duńskiej ekspansji pod koniec XII wieku. Osobiście brał udział jako wódz i współorganizator w morskich wyprawach przeciwko Słowianom połabskim, gdzie wielokrotnie wykazał się męstwem dowodząc duńskimi siłami. Saxo Gramatyk przypisał mu wiele zasług, takich jak uczestnictwo w podboju i nawracaniu Rugii, gdzie niemal osobiście zniszczył posągi słowiańskich bóstw w 1168 roku, uratowanie floty duńskiej przed zagładą podczas wyprawy na Pomorze Zachodnie w 1170 roku oraz dowodzenie w bitwie przy przylądku Darsin w 1184 roku, gdzie pokonał siły księcia pomorskiego Bogusława I. Saxo opisał go jako świadka tych wydarzeń oraz inspiratora powstania kroniki Gesta Danorum. W tym dziele jawi się jako barwna postać, typowo średniowieczna: kulturalny i wykształcony biskup, który jednocześnie gromił pogan i piratów z toporem w ręku, przemierzając morza na czele wojennej floty.
W 1193 roku osiedlił cystersów w Bergen na Rugii.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Labuda Gerard, Absalon, Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 1, 1961, s. 1.