Abrys w historii architektury
Abrys to termin, który w przeszłości odnosił się do szkicu, zarysu lub projektu architektonicznego. Szczególnie popularny był w XVIII wieku oraz na początku XIX wieku, kiedy to pełnił rolę technicznego rysunku konturowego, często stosowanego w dziedzinie sztuki i architektury.
Definicje
Szkic, zarys – Abrys oznaczał wczesny rysunek lub koncepcję, która miała stanowić podstawę do dalszych prac nad projektem. Przykładem historycznym może być sytuacja, w której „Król Łokietek, dziękując Bogu za swoje zwycięstwa, postanowił zbudować piękny kościół w Wiślicy; w tym celu kazał stworzyć abrys, który bardzo mu się spodobał; na podstawie tego abrysu uzgodnił z majstrem, aby kościół został zrealizowany.”
Plan architektoniczny – W XVIII i na początku XIX wieku abrys pełnił rolę planu architektonicznego, będącego kluczowym narzędziem dla projektantów i architektów przy realizacji budowli. Przykład: „Snycerz królewski wykonał ołtarze według abrysów architekta i inżyniera królewskiego Tylmana Gameren dla kościoła w Klimontowie.”
Abrys był istotnym elementem wczesnego etapu procesu twórczego, szczególnie w sztukach plastycznych i architekturze, umożliwiając wizualizację oraz zaplanowanie projektów przed ich realizacją.