Abram Topor

Abram Jechiel Topor (urodzony 24 lutego 1903 roku w Warszawie, zmarły 9 października 1992 roku w Paryżu) był żydowskim malarzem pochodzenia polskiego, który tworzył we Francji. Był ojcem Hélène d’Almeida-Topor, doktora historii na Sorbonie i afrykanistki, oraz Rolanda Topora, pisarza i reżysera. Jego wnukiem jest francuski historyk Fabrice d’Almeida.

Życiorys

W 1925 roku ukończył Wydział Rzeźby w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie studiował pod okiem prof. Tadeusza Breyera. W 1929 roku zaprezentował swoje prace na wystawie zbiorowej absolwentów, gdzie jedna z jego rzeźb zdobyła drugą nagrodę. Dzięki temu Abram Topor otrzymał stypendium państwowe, które umożliwiło mu roczny pobyt we Francji oraz kontynuację nauki w École des Beaux-Arts. W 1930 roku postanowił zostać w Paryżu, gdzie sprowadził i poślubił swoją narzeczoną Zlatę Binsztok, hafciarkę. Niestety, kryzys gospodarczy na początku lat 30. zmusił go do wyjazdu do Lotaryngii, gdzie podjął pracę jako tapicer w firmie zajmującej się naprawą wagonów kolejowych. W 1932 roku urodziła się jego córka Hélène, a w tym czasie Topor tworzył małe płaskorzeźby z miedzi. W drugiej połowie lat 30. przeniósł się z rodziną do Paryża, osiedlając się w XIII dzielnicy. Tam prowadził zakład kaletniczy, a w wolnych chwilach zajmował się malarstwem i rzeźbą. W 1938 roku przyszedł na świat jego syn Roland.

W 1941 roku został aresztowany i uwięziony w obozie dla jeńców żydowskich w Pithiviers. Latem 1942 roku, podczas prac polowych, dzięki wsparciu żony, udało mu się uciec. Osiedlili się w południowej Sabaudii, gdzie pozostali aż do zakończenia II wojny światowej. Po powrocie do Paryża w pełni poświęcił się swojej pasji artystycznej, malując, rzeźbiąc i tworząc linoryty. Tematem jego obrazów były krajobrazy u podnóża Morvan oraz widoki wioski Breuil, gdzie spędzał letnie miesiące. Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się dopiero w 1971 roku w Galerie Benézit.

Wystawy

Galerie Benézit, Paryż 1971;

Musée de Laval, 1973;

Galerie Marquet oraz Galerie Michel Vokaer, Paryż 1974;

Centre d’Art Contemporain, Flaine 1976;

Wystawa zbiorowa „La Bicyclette”, Musée de Pontoise 1976;

Galerie Marquet, Paryż, 1977;

Wystawa zbiorowa „Les Naïfs”, zorganizowana przez Maxa-Pola Foucheta, Mairie du Vésinet 1979;

Galerie Marquet, Paryż 1979;

Wystawa zbiorowa „Panique Universelle”, Maison de la Culture, Rennes 1980;

Wystawa w Kolonii w Galerie Zwirner; w Amsterdamie w Galerie Theeboom oraz w Monachium w Galerie Charlotte 1981;

Wystawa grupy „Le Baiser”, Galerie Jean Briance, Paryż 1982;