Abram Słucki
Abram Słucki, ros. Абрам Аронович Слуцкий (ur. 1898 w wsi Parafiewka w ujeździe borznieńskim guberni czernihowskiej, zm. 17 lutego 1938 w Moskwie) – był komisarzem bezpieczeństwa państwowego II rangi, a także funkcjonariuszem radzieckich organów bezpieczeństwa i wywiadu. Pełnił m.in. rolę szefa Wydziału Zagranicznego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB) w NKWD ZSRR.
Życiorys
Słucki pochodził z rodziny żydowskiego robotnika kolejowego. W młodości odbył praktyki w warsztacie rzemieślniczym, po czym pracował jako urzędnik w fabryce wyrobów bawełnianych.
W trakcie I wojny światowej służył jako ochotnik w armii carskiej w 7 pułku strzelców syberyjskich. Był aktywnym uczestnikiem rewolucji październikowej oraz wojny domowej. W 1917 roku przystąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, przyłączając się do frakcji bolszewickiej. W czasie wojny domowej walczył w Armii Czerwonej. W roku 1920 rozpoczął pracę w organach bezpieczeństwa, kolejno w CzeKa, GPU, a następnie OGPU, gdzie dzięki swoim cechom osobowościowym szybko awansował.
Swoją służbę rozpoczął we wrześniu 1920 roku jako zwykły funkcjonariusz CzeKa w Taszkencie, a wkrótce awansował na szefa Biura Politycznego CzeKa. Od 1921 do maja 1921 roku był szefem Tajnej Jednostki Operacyjnej na obwód Taszkentu. Następnie, od 1922 do połowy 1926 roku, pracował w administracji sądowej, a później partyjnej w Taszkencie.
27 czerwca 1926 roku powrócił do pracy w organach bezpieczeństwa (OGPU) na stanowisko zastępcy szefa 6 Wydziału Zarządu Ekonomicznego (EKU OGPU), a już w grudniu tego samego roku został szefem tego wydziału. Przez następne dwa lata pracował w Zarządzie Ekonomicznym, pełniąc funkcję szefa 1 i 2 Wydziału, a 16 lipca 1929 roku został zastępcą szefa EKU OGPU, na tym stanowisku pozostając do 1 stycznia 1930 roku.
W 1930 roku rozpoczął pracę w Wydziale Zagranicznym (INO) OGPU, gdzie zajął stanowisko głównego zastępcy szefa WZ. W latach 1929-1931 szefem Wydziału Zagranicznego był Stanisław Messing, a jego następcą został Artur Artuzow, przy czym Słucki pełnił rolę jego zastępcy. Często podróżował za granicę, m.in. do Niemiec, Francji i Hiszpanii, gdzie aktywnie uczestniczył w trwającej tam wojnie domowej.
W 1936 roku Słucki objął stanowisko szefa Wydziału Zagranicznego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, posiadając już rangę komisarza bezpieczeństwa państwowego II rangi.
W lutym 1938 roku Słucki został wezwany do gabinetu zastępcy ówczesnego Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych, Nikołaja Jeżowa, Michaiła Frinowskiego. Po pewnym czasie jego ciało zostało wyniesione, a oficjalna wersja mówiła, że zmarł na skutek zawału serca. Istnieją przypuszczenia, że mógł zostać otruty kwasem cyjanowodorowym. Jego miejsce jako szefa WZ zajął na krótko Zelman Pasow, który, podobnie jak jego następca Siergiej Szpigelglas, również stał się ofiarą stalinowskich czystek, które dotknęły Armię Czerwoną, Główny Zarząd Wywiadowczy oraz Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych.
Bibliografia
- PawełP. Wieczorkiewicz, Łańcuch śmierci. Czystka w Armii Czerwonej 1937–1939, Warszawa: Rytm, 2001, ISBN 83-88794-71-X, OCLC 830343132. Brak numerów stron w książce.
- Christopher Andrew, Wasilij Mitrochin, Archiwum Mitrochina, Muza S.A., 2001, ISBN 83-7200-651-2.
- Paweł Sudopłatow, Wspomnienia niewygodnego świadka, Warszawa 1999 (ISBN 83-11-08915-9).
- Biografia na stronie Memoriał ze zdjęciem Słuckiego (ros.)
- Biografia z oficjalnej strony Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej (jęz. rosyjski). svr.gov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-11)].
- Informacje na hrono.ru (język rosyjski).