Abram Mendel Kagan

Abram Mendel Kagan, znany również pod pseudonimami „Artur”, „Filip”, „Edmund”, „Maniek”, „Ryszard” i „Sierpiński”, urodził się 15 maja 1905 roku w Łodzi i zmarł pod koniec 1938 roku w Moskwie. Był działaczem komunistycznym, publicystą oraz członkiem Sekretariatu Krajowego KC KPP. Pełnił funkcje sekretarza obwodowego KPP w Poznaniu, sekretarza Komitetu Warszawskiego KPP oraz Komitetu Węglowego KPP, a także kierował Centralną Redakcją KPP w latach 1936–1937.

Życiorys

Urodził się jako syn komiwojażera Jankiela Bera oraz Chaji Sury Rozenberg. Po ukończeniu szkoły powszechnej w sierpniu 1914 roku, wyjechał z rodziną do Moskwy, gdzie uczęszczał do gimnazjum i wstąpił do organizacji syjonistycznej. W lecie 1919 roku powrócił do Łodzi, gdzie ukończył gimnazjum. W wrześniu 1920 roku odstąpił od syjonizmu i przyłączył się do młodzieżowej grupy komunistycznej. W czerwcu 1921 roku został krótko aresztowany. Od 1922 roku był aktywnym członkiem KPP oraz Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który od 1930 roku zmienił nazwę na KZMP. Był także członkiem Łódzkiego Komitetu ZMK oraz działał w legalnym Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej.

Od września 1923 roku pełnił funkcję propagandysty KPP w dzielnicy Łódź Górna, a od stycznia 1924 roku został sekretarzem dzielnicowym KPP Bałuty. Od lutego 1924 roku był także członkiem łódzkiego Komitetu Okręgowego KPP. W wyniku swojej działalności komunistycznej, dwukrotnie został wydalony z gimnazjum, a w latach 1924-1927 był więziony. Pełnił także rolę starosty komuny więziennej. Po zwolnieniu, działał w Warszawie w Wydziale Agitacji i Propagandy Komitetu Warszawskiego KPP. Następnie pracował w Centralnym Wydziale Propagandy i Agitacji KPP.

Pod koniec października 1927 roku został sekretarzem okręgowym KPP w Krakowie. W okresie od marca do maja 1928 roku był członkiem Egzekutywy Komitetu Warszawskiego KPP, a później sekretarzem okręgowym KPP na Górnym Śląsku. W latach 1928-1932 był więziony, a następnie w związku z wymianą więźniów przeniósł się do ZSRR. W latach 1932-1933 wykładał historię KPP w polskim sektorze Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej oraz Komunistycznego Uniwersytetu Mniejszości Narodowych Zachodu. Od października 1933 do kwietnia 1934 roku pracował w KC KPCz, pisząc artykuły dla organu prasowego partii „Bolszewik”. Od maja 1934 roku organizował Sekretariat Krajowy KC KPP w Kopenhadze. W czerwcu 1935 roku został sekretarzem Obwodu Węglowego KPP, a od października 1935 roku Poznańskiego Komitetu Obwodowego KPP. W okresie od grudnia 1935 do stycznia 1936 roku pełnił funkcję sekretarza Komitetu Warszawskiego KPP. Od maja 1936 do marca 1937 roku kierował Centralną Redakcją KPP, a także był współredaktorem „Dziennika Popularnego”. Od maja 1937 roku redagował pismo „Przegląd” w Brukseli.

W sierpniu 1937 roku udał się do Paryża, gdzie próbował wyjechać do Hiszpanii, aby wziąć udział w wojnie domowej po stronie republikanów. Jednak w maju 1938 roku został wezwany do Moskwy, gdzie po przyjeździe został aresztowany i stracony w ramach stalinowskich czystek, po 14 listopada 1938 roku.