Abram (Alexander) Salomonowicz Załmanow (ur. 20 czerwca?/2 lipca 1875 w Homlu, zm. 24 stycznia 1964 w Paryżu) był doktorem medycyny, naturopatą oraz gerontologiem, który stworzył metodę leczenia chorób i ich zapobiegania przy pomocy kąpieli z terpentyną.
Życiorys
Abram Salomonowicz Załmanow przyszedł na świat 20 czerwca (2 lipca według kalendarza gregoriańskiego) 1875 roku w Homlu, w rodzinie nauczyciela w żydowskiej szkole, Salomona Danilowicza Załmanowa. Na chrzcie nadano mu imię Alexander. W 1893 roku ukończył szkołę średnią, zdobywając złoty medal. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1896 roku, będąc na czwartym roku, przeniósł się na Wydział Prawa, jednocześnie uczestnicząc w wykładach z historii prowadzonych przez Kluczewskiego. Biegle posługiwał się pięcioma językami.
Po ogólnorosyjskim strajku studenckim w 1899 roku został aresztowany wraz z innymi organizatorami i wydalony z uniwersytetu. W 1901 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Heidelbergu. Od 1903 roku przez 18 miesięcy pracował jako asystent, a później jako kierownik oddziału w klinice neuropatologa profesora W. Erba w Heidelbergu. W 1906 roku przeprowadził się do Włoch, gdzie objął stanowisko dyrektora szpitala uzdrowiskowego w Nervi. W 1911 roku uzyskał tytuł doktora medycyny na uniwersytecie w Pawii.
W 1914 roku, w związku z wybuchem I wojny światowej, doktor Załmanow wrócił do Moskwy, gdzie został powołany w randze generała do wojskowej służby medycznej i wysłany na front do Polski, w rejon Białegostoku, gdzie pełnił funkcję kierownika pociągów medycznych i chirurga. W marcu 1915 roku został kierownikiem szpitala polowego w Ciechanowie, a później objął stanowisko głównego lekarza w dwóch wojskowych szpitalach w Moskwie.
Dodatkowo, od 1916 roku, współredagował czasopismo medyczne zajmujące się obserwacjami klinicznymi związanymi z ranami wojennymi, wraz z profesorem A.N. Sysinem.
W sierpniu 1918 roku Załmanow został pierwszym naczelnikiem Głównego Urzędu Uzdrowiskowego oraz przewodniczącym Państwowej Komisji ds. Zwalczania Gruźlicy. Niezawisimaja Gazieta informowała, że był jednym z założycieli Instytutu Fizjoterapii i Kurortologii. Założył również Instytut Balneologiczny w Moskwie, którego dyrektorem był profesor W.A. Aleksandrow. Od października 1918 roku, pełnił funkcję lekarza żony oraz siostry W. Lenina, od którego uzyskał własnoręcznie podpisaną przepustkę do Kremla.
W 1921 roku wyjechał do Niemiec, aby podnieść swoje kwalifikacje oraz rozwijać badania naukowe w dziedzinie balneologii. Samodzielnie zgłębiał tematykę kapilar oraz budowy tkanek i organów ludzkiego ciała, a także został asystentem profesora histologii Alberta Policard’a. W 1928 roku rozpoczął praktykę związaną z białymi żywicznymi kąpielami terpentynowymi. W 1933 roku opracował podstawy swojej terapii humoralnej, która została odrzucona przez ówczesne środowisko medyczne, a sam doktor Załmanow był postrzegany jako „heretyk medyczny”.
Główne motto teorii Załmanowa brzmi: Leki zdrowia nie zapewnią.
Zmarł 24 stycznia 1965 roku w Paryżu i został pochowany na cmentarzu w L’Étang-la-Ville.
Rodzina
Starsza siostra – Berta Salomonowna.
A.S. Załmanow był kilkakrotnie żonaty.
Pierwsza żona – hrabina Olga Emanuilowna Sievers (1877 – 1912) zmarła przedwcześnie z powodu chorób serca i przeziębienia.
Druga żona (związek kohabitacyjny) – Złata Aleksandrowna Łopatina, siostrzenica rosyjskiego rewolucjonisty G.A. Łopatina; córka – Litli (Lidia) Abramowna Łopatina (ur. 1912).
Trzecia żona – Nadieżda Siergiejewna; synowie – Andrey i Danil.
Zainteresowania naukowe
Pod wpływem fizjologa Augusta Krogha doktor Załmanow zainteresował się badaniem fizjologii naczyń włosowatych.
Opracował unikalną metodę leczenia przy użyciu kąpieli z olejem terpentynowym.
Publikacje
Załmanow opublikował w Francji trzy książki w języku francuskim. Jego pierwsza publikacja, „Secrets et sagesse du corps” (Tajemnice i mądrość ciała) z 1958 roku, została przetłumaczona na język rosyjski i wydana w ZSRR w 1966 roku jako „Tajna mądrość organizmu człowieka”. Skrócone tłumaczenie nadzorował Władimir Nikołajewicz Czernigowski (akademik). Do tej publikacji dołączono osobny, skrócony przewodnik terapeutyczny, w którym zawarto zalecenia i procedury leczenia niektórych chorób. Przewodnik ten był częścią książki „Sekrety i mądrość ciała”, ale z powodu obaw cenzorów nie uwzględniono go w głównym tomie tłumaczenia. Został w pełni opublikowany w dziele ucznia Załmanowa, doktora Jurija Kamieniewa, zatytułowanym „A.S. Załmanow. Terapia kapilarna i naturopatia chorób” (2003).
W 1991 roku Petersburski oddział wydawnictwa „Nauka” wydał drugie wydanie „Tajnej mądrości organizmu człowieka”, które zawierało także skrócone tłumaczenie wszystkich trzech książek A.S. Załmanowa: „Tajemnice i mądrość ciała” (1958), „Cud życia” (1960) oraz „Tysiące dróg do wyzdrowienia” (1965).
Dodatkowo w drugim wydaniu umieszczono recenzje na temat koncepcji doktora Załmanowa autorstwa zachodnich naukowców oraz rosyjskiego akademika B.N. Kłosowskiego, a także wyniki leczenia według systemu Załmanowa w placówkach medycznych w Petersburgu, dietę szwajcarskiego doktora M. Birchera-Bennera oraz przepisy na zioła lecznicze.
W oryginalnym języku (francuski):
Alexandre Salmanoff: Secrets et sagesse du corps (Tajemnice i mądrość ciała). T. I. Paryż: La Table ronde, 1958, s. 335, seria: Médecine des profondeurs.
Alexandre Salmanoff: Le Miracle de la vie (Cud życia). T. II. Paryż: La Table ronde, 1960, s. 259, seria: Médecine des profondeurs.
Alexandre Salmanoff: Les Mille chemins de la guérison. De la cellule au soleil (Tysiące ścieżek do powrotu do zdrowia). T. III. Paryż: La Table ronde, 1965, s. 256, seria: Médecine des profondeurs.
Tłumaczenia na język rosyjski:
Załmanow A.S.: The Secret Wisdom of the Human Body (Depth Medicine). Moskwa: Nauka, 1966, s. 162. Redaktor naczelny Czernigowski V.N. (akademik)
Załmanow A.S.: The Secret Wisdom of the Human Body (Depth Medicine). Moskwa: Nauka, 1991, s. 335. Redaktor Z.A. Vasilieva.
Tłumaczenia na język polski:
Załmanow A.S.: Tajemnice i mądrość organizmu. Warszawa: Wydawnictwo AST, 2020, s. 304. ISBN 978-83-947050-9-1. Redaktor naczelny Andrzej Pierowski.
Przypisy
Bibliografia
Smolitsky S.V.: Na bankowskim. Moskwa: Dom-Muzeum Marina Tsvetaeva, 2004, s. 64–83.
Smolitsky S.V. Wujek Marba. „Chemia i życie – XXI wiek”. Czasopismo popularnonaukowe, s. 65–69, styczeń 2004.
Ulashchik V.S. A.S. Załmanow – „heretyk medycyny”, balneolog i fizjoterapeuta. „Opieka zdrowotna”. Miesięcznik naukowy i recenzowany, maj 2014. Organ Ministerstwa Zdrowia Republiki Białorusi.
Kamieniew J.J.: A.S. Załmanow. Terapia kapilarna i naturopatia chorób. Petersburg: IK „Nevsky Prospect”, 2003, s. 16–32.
Konstantinova S. Lekarz terpentyny. „Wynalazca i racjonalizator”. Journal, s. 28–29, 2011.
Pustilnik S.N. Heretyk medycyny. „Niezależna gazeta”, 9 lipca 2008.
Lopatin G.A., Grigorowicz E.Yu. Wspomnienia Lopatina z lat 1909–1916. „Wola Rosji”, styczeń 1928. Praga.
Novikov K. Przeprosiny gerontologii. „Kommersant-Money”, 8 lipca 2006.
Linki zewnętrzne
Przedmowa do książki [online], www.universalinternetlibrary.ru (ros.).
Vita avventurosa Dr. Salmanoff [online], www.parcoculturalenervi.it (wł.).
Keydan V.A., A.S. Załmanow, Rosjanie we Włoszech [online], www.russinitalia.it (wł.).
Accattoli A., Kejdan V., A.S. Załmanow, Rosjanie we Włoszech [online], www.russinitalia.it (wł.).
Slepchuk E., Kąpiele doktora Załmanowa (28 września 2009) [online], www.klaipeda1945.org (ros.).
Informacja o Salmanoff [online], www.russiangrave.ru (ros.).
Rosyjska Biblioteka Państwowa, Załącznik, 1966 rok, tom VII s. [online], www.rsl.ru (ros.).
Rosyjska Biblioteka Państwowa, opis książki [online], www.rsl.ru (ros.).
Biblioteka Narodowa, opis książki [online], www.katalogi.bn.org.pl (pol.).