Abrahamiusz
Abrahamiusz (zm. na przełomie XII i XIII wieku) był mnichami prawosławnym, który założył monaster Złożenia Szat Matki Bożej w Blachernie w Smoleńsku. Uznawany jest za świętego mnicha.
Życiorys
Jedynym znanym źródłem, które dokumentuje życie Abrahamiusza, jest żywot napisany przez jego ucznia, mnicha Efrema. Zgodnie z tym dokumentem, przyszły pustelnik był częścią świty księcia smoleńskiego Romana Rościsławowicza. Po śmierci swoich rodziców wstąpił do monasteru, składając wieczyste śluby mnisze w klasztorze Zaśnięcia Matki Bożej w okolicach Smoleńska. Został wyświęcony na hieromnicha podczas panowania księcia Mścisława II w Smoleńsku.
Hieromnich Abrahamiusz prowadził życie ascetyczne, a także był uznawany za znakomitego kaznodzieję oraz erudytę. W swoich kazaniach nawoływał do życia w wielkiej surowości. Zyskał sobie ogromny szacunek wśród wiernych, którzy porównywali go do proroków. To jednak doprowadziło do konfliktu z duchowieństwem smoleńskim oraz biskupem Ignacym.
Przełożony monasteru, w którym mieszkał Abrahamiusz, zakazał mu publicznego wygłaszania kazań, a następnie wysłał go do monasteru Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Smoleńsku. Ostatecznie Abrahamiusz stanął przed sądem cerkiewnym. Mimo wsparcia ze strony księcia smoleńskiego, został oskarżony o herezję oraz czytanie zakazanych ksiąg, co skończyło się jego suspensją. Kara kościelna została zdjęta po pięciu latach.
W późniejszych latach relacje Abrahamiusza z biskupem smoleńskim znacznie się poprawiły. Otrzymał on zezwolenie na założenie własnego klasztoru pod wezwaniem Złożenia Szat Matki Bożej w Blachernie. Mnichów do tego monasteru wybierał z dużą starannością, dbając również o estetykę świątyń monasterskich. Zgodnie z żywotem, Abrahamiusz przeżył jeszcze pięćdziesiąt lat po utworzeniu klasztoru, trwając w surowej ascezie. Zajmował się także ikonopisaniem, będąc autorem wyobrażeń Sądu Ostatecznego oraz scen mytarstw, jednak jego ikony nie przetrwały do naszych czasów.
Abrahamiusz został formalnie kanonizowany podczas soboru Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1549 roku. Jego kult nieformalny rozpoczął się niedługo po jego śmierci i trwał przez wieki. Losy relikwii świętego nie są znane. Według jednej z teorii, zostały one ukryte po zajęciu Smoleńska przez wojska polskie w 1611 roku i nigdy ich nie odnaleziono. Inna wersja sugeruje, że w XIX wieku nadal znajdowały się w cerkwi monasteru, który założył Abrahamiusz.