Abraham z Harranu

Abraham z Harranu (urodzony około 350 roku w Syrii, zmarły około 420 roku w Konstantynopolu) był świętym katolickim, syryjskim eremitą oraz biskupem.

Już w młodym wieku rozpoczął życie pustelnicze na pustyni Chalkis. Po doświadzeniu cudownego uzdrowienia, postanowił głosić wiarę w jednej z dolin Gór Libańskich, w rejonie Emesy. Później powrócił do życia w eremie, jednak wbrew swojej woli został wybrany na biskupa Harranu. Wyróżniał się w walce z nieortodoksyjnością oraz łamaniem zasad kościelnych. Jego styl życia zdobył uznanie wśród wiernych, a wieści o nim dotarły nawet na dwór cesarski, gdzie wzbudziły podziw. Zmarł w Konstantynopolu około 420 roku, gdzie przybył na zaproszenie Teodozjusza II.

Wspomnienie o nim obchodzone jest 14 lutego.