Abraham Krochmal (urodzony w 1823 roku w Brodach, zmarły w 1895 roku we Frankfurcie nad Menem) był filozofem.
Życiorys
Abraham był synem Nachmana Krochmala. Swoje dzieciństwo spędził w Galicji, gdzie otrzymał tradycyjne wychowanie. Uczył się pod okiem ojca oraz Cwi Hirsza Chajesa z Żółkwi, studiując nauki judaistyczne, a także poznając języki europejskie i interesując się naukami ścisłymi. Był również uczniem Klugera z Brodów. W 1830 roku osiedlił się w Odessie, jednak po krótkim czasie wrócił do Galicji, do Lwowa. Pod wpływem Barucha Spinozy i Immanuela Kanta napisał w 1871 roku dzieło pt. Ewen ha-rosza (wydane w Wiedniu), w którym badał wartości etyczno-kulturalne judaizmu. W rok później opublikował rozprawę Die Theologie der Zukunft, poświęconą procesowi ugruntowywania się żydowskiej świadomości religijnej. W artykułach zamieszczanych w czasopiśmie „He-Chaluc” starał się łączyć tradycję religijną z racjonalizmem. Krytycznie podszedł do Talmudu i tradycyjnych interpretacji biblijnych w pracy Ha-Ketaw we-ha-michtaw. Jego odważna krytyka biblijna spotkała się z atakami ze strony ortodoksyjnych Żydów. W swoim dziele „Iyyun Tefillah” (1885) z jednej strony ostro skrytykował rabinów reformowanych, którzy błędnie interpretowali tradycyjny judaizm, a z drugiej rabinów ortodoksyjnych, którzy nie dostrzegali potrzeby reform religijnych. W 1851 roku Leopold Zunz udało się wydać rozprawę ojca, More newuche ha-zman. W 1881 roku opublikował „Perushim we-Ha’arot” oraz „Theologie der Zukunft; ein kritisch-philosophischer Traktat zur Rechtfertigung des religiösen Bewusstseins” (Lwów, 1872).