Abraham Jacobi
Abraham Jacobi (ur. 6 maja 1830 w Hartum w Westfalii, zm. 10 lipca 1919 w Bolton Landing) jest nazywany ojcem pediatrii. Był twórcą pierwszej kliniki pediatrycznej w Stanach Zjednoczonych. Pochodził z rodziny żydowskiej. Zmarł w swoim letnim domu w Bolton Landing w stanie Nowy Jork, mając osiemdziesiąt dziewięć lat.
Życiorys
Jacobi przyszedł na świat 6 maja 1830 roku w Hartum, niewielkiej wiosce w Westfalii, w ubogiej rodzinie żydowskiej. Swoją edukację rozpoczął w lokalnej szkole wiejskiej, a następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Minden. W 1847 roku, mając siedemnaście lat, zapisał się na Uniwersytet w Greifswaldzie, gdzie skupił się na językach orientalnych. W trakcie studiów zainteresował się medycyną, anatomią i fizjologią. Przeniósł się do Getyngi, a później do Bonn, gdzie w 1851 roku obronił pracę dyplomową w języku łacińskim pt. „Cogitationes de vita rerum naturalium”. W tym czasie zaangażował się w ruch rewolucyjny w Niemczech (Wiosna Ludów), współpracując z takimi postaciami jak Ferdinand Freiligrath, Karol Marks i Carl Schurz. W 1851 roku był aresztowany w Berlinie i Kolonii, a w 1852 roku uniewinniony w procesie komunistycznym w Kolonii. Później przebywał w więzieniach w Bielefeld i Minden. Udał się do Hamburga, skąd popłynął do Anglii, gdzie mieszkał u Karola Marksa oraz Fryderyka Engelsa, a ostatecznie osiedlił się w Nowym Jorku. Wkrótce stał się aktywnym rzecznikiem poprawy opieki zdrowotnej oraz dobrostanu dzieci w Stanach Zjednoczonych.
Od 1857 roku Jacobi zaczął wykładać pediatrię w Nowym Jorku, stając się pionierem klinicznej i naukowej pediatrii w USA. W 1860 roku został mianowany na pierwszą specjalizowaną katedrę chorób dziecięcych w New York Medical College. W 1865 roku objął katedrę kliniczną na wydziale medycznym. Od 1867 do 1870 roku pełnił funkcję przewodniczącego wydziału medycznego City University of New York. Wykładał na Uniwersytecie Columbia przez ponad trzydzieści lat, od 1870 do 1902 roku. Następnie przeniósł się do szpitala Mount Sinai, gdzie założył pierwszy oddział pediatryczny w szpitalu ogólnym.
W 1862 roku Jacobi założył klinikę pediatryczną w New York Medical College Building przy East 13th Street, która działała przez dwa lata. Był to istotny krok w rozwoju nauczania przyłóżkowego pediatrii, wyprzedzający podobne nauczanie w dziedzinie chorób wewnętrznych w USA. Jacobi był również współzałożycielem Stowarzyszenia Lekarzy dla Ubogich.
Jego działalność obywatelska miała duże znaczenie w jego życiu. Opowiadał się za kontrolą urodzeń, reformą służby cywilnej oraz sprzeciwiał się prohibicji. Latem 1918 roku pożar w jego domu zniszczył rękopis autobiografii oraz inne osobiste dokumenty.
Zmarł 10 lipca 1919 roku w swoim letnim domu w Bolton Landing w wieku 89 lat i został pochowany na cmentarzu Green-Wood w Brooklynie w Nowym Jorku.
Jego pierwsza żona, Fanny Meier (1833−1856), była siostrą Sophie Meyer Boas (1828−1916), matki etnologa Franza Boasa, która również uczęszczała do gimnazjum w Minden. W 1878 roku ożenił się z Mary Putnam Jacobi, jedną z pierwszych absolwentek medycyny (1871) oraz pierwszą kobietą przyjętą do Nowojorskiej Akademii Medycznej. Była także pierwszą kobietą, która studiowała w L’École de Médecine w Paryżu. Mieli troje dzieci, z których tylko jedno – Marjorie – dożyło dorosłości.