Abraham Duquesne
Abraham Duquesne (urodzony w 1610 roku w Dieppe, zmarł 2 lutego 1688) był dowódcą francuskiej marynarki wojennej oraz markizem, który przez pewien czas służył również w szwedzkiej marynarce wojennej.
Urodził się w porcie Dieppe we Francji w 1610 lub 1604 roku. Jako syn oficera marynarki wojennej, od najmłodszych lat był związany z morzem, spędzając swoje wczesne lata w marynarce handlowej.
Służba we francuskiej marynarce wojennej
W 1636 roku dołączył do eskadry „Neptune”. Już w maju 1637 roku zyskał pewną sławę, zdobywając wyspy Leryńskie z rąk Hiszpanów. W tym okresie w walkach z Hiszpanami zginął jego ojciec, co jeszcze bardziej podsyciło jego nienawiść do tego narodu i skłoniło go do rewanżu. W 1638 roku pokonał ich w Guetarii, a następnie w 1639 roku podczas ekspedycji do Coruny, oraz w bitwach pod Tarragoną w 1641, Barceloną i Cabo de Gata.
Służba w szwedzkiej marynarce wojennej
W 1643 roku Duquesne przeszedł do szwedzkiej marynarki. Po stronie Szwedów walczył z duńską flotą w bitwie w Zatoce Kilońskiej na fregacie „Regina”, która była uzbrojona w 34 działa. Wziął również udział w bitwie pod Fehmarn 13 października 1644 roku, gdzie Duńczycy zostali pokonani, a ich admirał Protazy Mund zginął, a okręt flagowy został zdobyty przez flotę szwedzko-holenderską. Po zawarciu pokoju duńsko-szwedzkiego w 1645 roku Duquesne wrócił do Francji.
Powrót do francuskiej służby
W 1650 roku, podczas Frondy, Duquesne stłumił rewoltę w Bordeaux, która była wspierana przez znienawidzonych przez niego Hiszpanów. Jeszcze w tym samym roku, na własny koszt, utworzył eskadrę, którą zablokował miasto Gironde, zmuszając je do kapitulacji. W wyniku tego awansowano go na dowódcę nowej francuskiej floty, a także otrzymał zamek oraz wyspę Indre. W 1659 roku Francja i Hiszpania zawarły pokój, a Duquesne zajął się walką z piratami na Morzu Śródziemnym. Wyróżnił się podczas wojny Francji z koalicją, walcząc jako zastępca dowódcy floty francuskiej w bitwie pod Solebay. Później wsparł antyhiszpańskich powstańców w Messynie, stając do walki z admirałem de Ruyterem, który dowodził połączoną flotą holendersko-hiszpańską. Brał udział w bitwach pod Stromboli i Augustą, gdzie de Ruyter został śmiertelnie ranny. 2 czerwca był zastępcą dowódcy francuskiej floty, która pod wodzą hrabiego Vivonne zaatakowała częściowo zniszczoną flotę hiszpańsko-holenderską w bitwie pod Palermo, co zapewniło francuską dominację na Morzu Śródziemnym. Za swoje osiągnięcia otrzymał osobisty list od króla Ludwika XIV, a w 1681 roku nadano mu tytuł markiza oraz posiadłość Bouchet, mimo że był protestantem.
W 1681 roku Duquesne walczył także z piratami berberyjskimi oraz bombardował Algier w latach 1682-1683, by wspierać chrześcijańskich jeńców. Bombardował również Genuę w 1684 roku.
Ostatnie lata
W 1684 roku przeszedł na emeryturę z powodu złego stanu zdrowia. Dożył do odwołania edyktu nantejskiego w 1685 roku, ale był chroniony przed jego skutkami prawnymi i nie musiał, podobnie jak inni protestanci, opuszczać kraju. Zmarł w Paryżu 2 lutego 1688 roku.