Abraham Brueghel, znany również jako Neapolitańczyk (ur. 28 listopada 1631 w Antwerpii, zm. 1690 w Neapolu) był malarzem flamandzkim, synem Jana Bruegla młodszego, wnukiem Jana Brueghla starszego oraz prawnukiem Pietera Bruegla starszego.
Życiorys
Brueghel uczył się w warsztacie ojca, a około osiemnastego roku życia osiedlił się na stałe we Włoszech. Na początku przebywał w Messynie na Sycylii, gdzie pracował dla księcia Antonio Ruffo. Następnie, około 1659 roku, przeniósł się do Rzymu, gdzie w 1670 roku został przyjęty do Akademii Świętego Łukasza. Brał również udział w stowarzyszeniu malarzy o nazwie Bentvueghels, które było kolonią artystyczną niderlandzkich twórców w Rzymie. Ostatnie lata życia spędził w Neapolu, gdzie prowadził własną szkołę malarską.
Abraham Brueghel specjalizował się głównie w malowaniu martwych natur z kwiatami i owocami, tworzył także girlandy, a rzadziej zajmował się trofeami myśliwskimi i pejzażami.
Wybrane prace
- Wiosna, Jesień, Nantes
- Winogrona i owoce granatu, Amsterdam
- Owoce, Rotterdam
Genealogia Brueghlów
Bibliografia
- Robert R. Genaille (red.), Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 33.
- Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1996, s. 94. ISBN 83-7079-621-4.
Linki zewnętrzne
Web Gallery of Art – biogram i galeria. [dostęp 2011-11-24]. (ang.).