Abraham Bloemaert (urodzony 25 grudnia 1564 roku w Gorinchem, zmarły 27 stycznia 1651 roku w Utrechcie) był holenderskim malarzem oraz rytownikiem.
Życiorys
Był synem architekta Corneliusa Bloemaerta. W 1575 roku, jako dziecko, przeprowadził się z rodziną do Utrechtu. Uczył się malarstwa w Paryżu, gdzie spędził trzy lata, mając kilku różnych mistrzów. Mieszkał także w Amsterdamie, gdzie w 1597 roku uzyskał obywatelstwo. Około 1611 roku osiedlił się na stałe w Utrechcie. Wśród jego nauczycieli byli m.in. Gerrit Splinter, Joos de Beer, Anthonie van Blocklandt oraz Hieronimus Francken.
Bloemaert był niezwykle płodnym twórcą, malującym pejzaże, kompozycje religijne i mitologiczne, sceny rodzajowe oraz portrety. Jego twórczość zaczęła się od późnego manieryzmu, a około 1620 roku przeszedł na styl wczesnego baroku. Niektóre z jego dzieł są porównywane do stylu Caravaggia.
Uznawany jest za jednego z założycieli szkoły malarstwa w Utrechcie.
Dzieła
- Sąd Midasa – 1635–1640, płótno, 194 x 264 cm, Jagdschloss Grünewald, Berlin
- Wesele Tetydy, 1638, Haga
- Krajobraz z ucieczką do Egiptu
- Ukarana Niobe
- Grający na flecie, Utrecht
- Historia Apolla i Dafne, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Bibliografia
Robert R. Genaille (red.), Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 25.
Linki zewnętrzne
Abraham Bloemaert w Artcyclopedia.com. [dostęp 2009-02-25]. (ang.).