Abraham Baldwin
Abraham Baldwin (ur. 22 listopada 1754 w North Guilford w Connecticut, zm. 4 marca 1807 w Waszyngtonie) był amerykańskim prawnikiem, politykiem i kapelanem, a także patriotą i jednym z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych. Był sygnatariuszem Konstytucji Stanów Zjednoczonych oraz zasiadał w Izbie Reprezentantów i Senacie Stanów Zjednoczonych jako przedstawiciel stanu Georgia.
Życiorys
Baldwin był drugim najstarszym synem w rodzinie. Jego siostra Ruth poślubiła poetę i dyplomatę Joela Barlowa, a brat przyrodni Henry Baldwin został sędzią Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Jego ambitny ojciec, kowal z zawodu, miał dwanaścioro dzieci z dwiema żonami i popadł w poważne długi, jednak zapewnił swoim dzieciom odpowiednie wykształcenie.
Po ukończeniu lokalnej szkoły, Abraham rozpoczął studia na Uniwersytecie Yale w pobliskim New Haven, które zakończył w 1772 roku. Następnie zajął się teologią i w 1775 roku został pastorem oraz nauczycielem na uczelni, co kontynuował do 1779 roku, kiedy to objął stanowisko kapelana w Armii Kontynentalnej. Dwa lata później jego Alma Mater zaproponowała mu profesurę, jednak Baldwin odmówił, decydując się na pozostanie w wojsku. Po zakończeniu wojny zmienił kierunek swoich zainteresowań i, zamiast kontynuować posługę pastora, rozpoczął studia prawnicze, które ukończył w 1783 roku, uzyskując uprawnienia do wykonywania zawodu w stanie Connecticut.
W 1784 roku przeprowadził się do Augusty w stanie Georgia, gdzie zdobył pozwolenie na praktykę adwokacką oraz otrzymał ziemię w hrabstwie Wilkes. W 1785 roku zdobył miejsce w stanowej legislaturze oraz w Kongresie Kontynentalnym. Dwa lata później zmarł jego ojciec, a Abraham zobowiązał się do spłacenia jego długów oraz finansowania edukacji swojego rodzeństwa.
W 1787 roku Baldwin wziął udział w konwencji w Filadelfii, na której ustalono treść Konstytucji Stanów Zjednoczonych, zostając jednym z jej sygnatariuszy.
Po konwencji Baldwin powrócił do Kongresu Kontynentalnego, gdzie zasiadał w latach 1787-1788. Następnie został wybrany do Kongresu Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził 18 lat (aż do swojej śmierci). W latach 1789-1799 przez pięć pierwszych kadencji zasiadał w Izbie Reprezentantów, a w latach 1799-1807 w Senacie. Podczas siódmej kadencji pełnił funkcję przewodniczącego pro tempore Senatu Stanów Zjednoczonych.
W parlamencie był zdecydowanym przeciwnikiem polityki prowadzonej przez Alexandra Hamiltona oraz gorącym zwolennikiem Thomasa Jeffersona i Jamesa Madisona, w związku z czym przystąpił do Partii Demokratyczno-Republikańskiej.
Baldwin aktywnie angażował się także w rozwój systemu edukacyjnego w Georgii. Wraz z sześcioma innymi osobami w 1784 roku podjął się utworzenia uczelni stanowej. Ostatecznie projekt zrealizowano w 1802 roku, kiedy to powstał Franklin College (nazwa nadana w 1806 roku na cześć Benjamina Franklina). Uczelnia, wzorująca się na Uniwersytecie Yale, przekształciła się w obecny Uniwersytet Georgii.
Baldwin, który nigdy się nie ożenił, zmarł po krótkiej chorobie w wieku 53 lat. Jego ciało spoczywa w Waszyngtonie na cmentarzu Rock Creek. Na jego cześć nazwano hrabstwa Baldwin w Alabamie i Georgii.