Abraham Abel Pflug
Abraham Abel (Abe) Pflug, znany również jako Czarny Abe, Wachowski, Wacławski, Szwarcer Abe (ur. 3 kwietnia 1896 w Zamościu, zm. 2 września 1938 w Otwocku) był żydowskim działaczem komunistycznym oraz związkowym.
Był synem młynarza Froima Hersza i Sury Rywki z d. Rozen. Swoją edukację rozpoczął w zamojskim chederze oraz w domu. W 1908 roku przeniósł się do Warszawy. W 1913 roku rozpoczął działalność w ruchu robotniczym, a od listopada 1915 roku był członkiem zarządu Związku Zawodowego Robotników Branży Włóknistej w Warszawie, a następnie także Centralnej Rady Związków Zawodowych. Od 1915 roku był aktywnym działaczem Bundu (Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego). Kandydował do Rady Miejskiej w Warszawie z listy Żydowskiego Ludowego Komitetu Wyborczego. W 1920 roku został zmobilizowany do Wojska Polskiego, gdzie służył do 1921 roku.
Był członkiem Komitetu Warszawskiego Bundu, a następnie jednym z kluczowych organizatorów lewicowej frakcji komunistycznej w Bundzie. Zainicjował powstanie Żydowskiego Komunistycznego Związku Robotniczego (Kombundu) w Polsce. W lutym 1922 roku wszedł w skład centralnej komisji kontraktowej Kombundu, zajmującej się związkami zawodowymi. Po fuzji Kombundu z KPP, aktywnie uczestniczył w działaniach tej partii, a także był członkiem Centralnego Wydziału Zawodowego Komitetu Centralnego KPP. Uczestniczył w szóstym i siódmym zjeździe Związku Zawodowego Robotników i Robotnic Przemysłu Włókienniczego, pełniąc funkcję przewodniczącego II warszawskiego oddziału.
Wielokrotnie kandydował do warszawskiej Kasy Chorych (w latach 1919 oraz 1922-1926), a w 1924 roku został wybrany na członka jej Zarządu. W latach 1922–1932 był członkiem Centralnego Biura Żydowskiego KC KPP, a w latach 1927-1929 pełnił funkcję sekretarza tego Biura. Brał udział w IV Zjeździe KPP w 1927 roku. W latach 1929-1930 uczył się w Szkole Partyjnej w Moskwie. Zorganizował grupę opozycyjną w KPP, znaną jako „abisti”, która sprzeciwiała się tezie o bliskości rewolucji oraz postulowała współpracę różnych związków zawodowych. „Abiści” protestowali przeciwko usunięciu z kierownictwa KPP Adolfa Warskiego i Marji Koszutskiej oraz nie zgadzali się z metodami walki z opozycją w ZSRR. Zostali wydaleni z KPP na przełomie lat 1932/1933. Abe wielokrotnie stawał w obliczu aresztowań za swoją działalność komunistyczną. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku.
Bibliografia
Polski Słownik Biograficzny t. XXV, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980.