Aborcja w Norwegii – aktualne prawo norweskie zezwala na aborcję na żądanie kobiety w ciągu pierwszych 12 tygodni ciąży. Do 18. tygodnia można przeprowadzić aborcję z przyczyn medycznych, prawnych, embriopatologicznych oraz społecznych po uzyskaniu zgody odpowiedniej komisji. Po 18. tygodniu ciąży aborcja jest dozwolona jedynie z powodów medycznych i embriopatologicznych.
Historia
Na podstawie dekretów Chrystiana V z 1687 roku aborcja była karana śmiercią. Przepisy z 1842 roku znosiły tę karę, jednak aborcja wciąż pozostawała nielegalna, a kobieta, która ją przeprowadziła, mogła zostać skazana na maksymalnie 6 lat wiezienia. W 1902 roku wprowadzono przepisy zezwalające na aborcję w przypadkach, gdy ciąża zagrażała życiu matki lub istniało duże prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się martwe.
W 1913 roku aktywistka Katti Anker Møller rozpoczęła kampanię na rzecz zniesienia zakazu aborcyjnego.
W latach 1920-1929 około 100 osób zostało skazanych za nielegalne przerwanie ciąży.
W jednym ze szpitali w stolicy Norwegii 82 kobiety zmarły na skutek powikłań po nielegalnych aborcjach.
W odpowiedzi na te wydarzenia, w 1934 roku ministerstwo sprawiedliwości powołało specjalny zespół, który miał opracować nowe prawo aborcyjne. Na jego czele stanęła córka Katti Anker Møller, Tove Mohr. W następnym roku zebrano 207 000 podpisów pod petycją o zaprzestanie pracy zespołu, co skutkowało zawieszeniem jego działalności przez rząd.
W 1960 roku wprowadzono nowe przepisy, które umożliwiały aborcję z przyczyn medycznych, prawnych i embriopatologicznych, pod warunkiem uzyskania zgody komisji złożonej z dwóch lekarzy oraz – w przypadku mężatki – jej męża.
W 1969 roku Norweska Partia Pracy włączyła do swojego programu legalizację aborcji na żądanie, co wywołało intensywną debatę publiczną. Projekt ustawy umożliwiającej aborcję na żądanie trafił do parlamentu, gdzie został odrzucony po głosie socjalistycznego deputowanego Otto Haughlina, który zagłosował przeciwko. Przyjęcie zmienionej wersji projektu w kolejnej sesji parlamentu było jedynie kwestią czasu. Ostatecznie w 1978 roku uchwalono obecnie obowiązujące prawo, co spowodowało dymisję zwierzchnika Kościoła Norwegii, Per Lønning, w geście protestu.
Przypisy
