Aborcja w Belgii
W Belgii, zgodnie z przepisami kodeksu karnego z 1867 roku, przerywanie ciąży było całkowicie zabronione, niezależnie od okoliczności. Jedynie aborcja przeprowadzona w celu ratowania życia matki mogła być uznana za legalną, traktowaną jako działanie w stanie wyższej konieczności. Wymogi dotyczące służby zdrowia nakładały obowiązek potwierdzenia zagrożenia przez trzech lekarzy, a zabieg musiał być realizowany w szpitalu za zgodą kobiety ciężarnej. Naruszenie tych przepisów wiązało się z surowymi karami.
W 1923 roku do kodeksu karnego wprowadzono poprawkę, która penalizowała udzielanie informacji na temat możliwości dokonania aborcji. W 1971 roku rozpoczęto działania mające na celu jej legalizację, jednak kolejne projekty ustaw były odrzucane. Ostatecznie, 3 kwietnia 1990 roku, uchwalono ustawę legalizującą aborcję w pierwszych trzech miesiącach ciąży, pod warunkiem, że kobieta ciężarna podpisze oświadczenie o znalezieniu się w sytuacji kryzysowej, przejdzie odpowiednie konsultacje i zachowa odstęp co najmniej sześciu dni między konsultacją a zabiegiem. Zabieg musi być wykonany w odpowiednich warunkach sanitarnych w centrum opieki zdrowotnej.
== Przypisy ==