Abolicja w prawie karnym
Abolicja (pochodząca z łaciny – abolitio, co oznacza zniesienie lub umorzenie) to decyzja w ramach polityki prawa karnego, która polega na rezygnacji z ścigania określonej grupy przestępstw. Zwykle odnosi się do przestępstw o charakterze politycznym. Obejmuje nakaz niewszczynania postępowania karnego lub umorzenie postępowania, które już zostało rozpoczęte. Oznacza to darowanie i zapomnienie o przestępstwach, których sprawcy zostali ujawnieni, ale jeszcze nie osądzeni, jak również o tych, których sprawcy są nieznani lub nieuchwyceni.
Abolicja jest uchwalana przez parlament w formie zwykłej ustawy, zgodnie z procedurą, która obowiązuje w procesie ustawodawczym.
Abolicja nie zmienia klasyfikacji czynu jako czynu zabronionego; jej skutki odnoszą się jedynie do aspektów procesowych, eliminując możliwość ścigania.
Rodzaje abolicji
Wyróżniamy dwa typy abolicji: bezwarunkową i warunkową. Abolicja bezwarunkowa skutkuje natychmiastowym uchwałaniem karalności od momentu wejścia w życie aktu abolicyjnego. Natomiast abolicja warunkowa uzależnia uchwałę o karalności od spełnienia określonych warunków. Typowym ograniczeniem abolicji jest dodanie klauzuli denuncjacyjnej.
Abolicja a amnestia
Amnestia odnosi się do kar już orzeczonych, podczas gdy abolicja stanowi przeszkodę do ich wydania.