Abner – Postać Biblijna
Abner (hebr. אבנר), syn Nera (zm. ok. 1010 p.n.e.), to postać znana z 1 i 2 Księgi Samuela oraz wspomniana w 1 Księdze Królewskiej. Był on dowódcą wojsk Saula i Iszbaala, a jego życie zakończyło się morderstwem dokonanym przez Joaba.
W 17. rozdziale 1 Księgi Samuela, Abner zaprezentował Saulowi Dawida po jego zwycięstwie nad Goliatem. Warto zauważyć, że ten fragment nie występuje w kodeksie B Septuaginty. Po śmierci Saula, Abner przyczynił się do obwołania królem Iszbaala, znanego również jako Iszboszet, mimo że Jahwe przez Samuela wyznaczył na króla Dawida. Doprowadziło to do wojny domowej, w trakcie której wojska Iszbaala, kierowane przez Abnera, poniosły porażkę w bitwie na Polu Boków. W czasie tej bitwy Abner zabił brata Joaba, Asahela.
Kiedy Iszbaal oskarżył Abnera o związek z nałożnicą Saula, Rispą, dowódca zdecydował się przejść na stronę Dawida. Dawid postawił warunek, aby Abner oddał mu swoją żonę, córkę Saula, Mikal, co ten uczynił, mimo sprzeciwu jej drugiego męża, Paltiela. Abner starał się przekonać starszyznę izraelską do uznania władzy królewskiej Dawida, a następnie udał się do Dawida w Hebronie, obiecując mu wsparcie w objęciu władzy nad całym Izraelem. Jednak Joab, dowódca wojsk Dawida, uważał, że działania Abnera są podstępne. W rezultacie, pragnąc zemsty za śmierć swojego brata, zabił Abnera. Dowódca został pochowany w Hebronie. Dawid nie ukarał Joaba za morderstwo, wiedząc o jego wpływach, a kara została wymierzona dopiero przez Salomona, zgodnie z ostatnią wolą Dawida.
Przypisy