Abimelek – król ludów Geraru
Abimelek, znany również jako Abimelech, był monarchą ludów Geraru, regionu znajdującego się w południowej Palestynie, na południowy wschód od Gazy, w krainie Filistynów.
Po zniszczeniu Sodomy, Abraham z żoną Sarą osiedlił się w ziemiach, które należały do Abimeleka. Król zainteresował się żoną Abrahama, którą ten przedstawił jako swoją siostrę, co doprowadziło do tego, że trafiła ona do haremu Abimeleka. Król miał zamiar wykorzystać ją seksualnie, jednak – zgodnie z biblijną narracją – Bóg interweniował, ukazując się Abimelekowi we śnie i grożąc mu śmiercią. Po tym, jak Abimelek uznał prawa Abrahama do osiedlenia się w Gerarze oraz wynagrodził Sarę finansowo za narażenie jej na cudzołóstwo, Bóg uzdrowił zarówno Abimeleka, jak i jego niewolnice oraz żonę z niepłodności, która ich dotknęła z powodu Sary.
Gdy syn Abrahama, Izaak, przybył do ziem Abimeleka z rodziną, uciekając przed głodem w swojej krainie, król go przyjął, pamiętając o swoim wcześniejszym spotkaniu z Bogiem Abrahama. Z czasem jednak, widząc, jak Bóg błogosławi Izaaka, Abimelek stał się zazdrosny o swojego gościa i nakazał mu odejść. Izaak posłuchał i osiedlił się w dolinie Gerary. Tam, podczas kopania studni, został dwukrotnie zaatakowany przez sług Abimeleka. Pierwszą studnię nazwano Esek (co oznacza „zwała”), a drugą Sitna (co oznacza „sprzeczka”). W końcu Izaak wykopał trzecią studnię, dzięki czemu jego bogactwo rosło, a on sam stawał się coraz silniejszy. Przerażony Izaakiem, Abimelek wysłał swoich sług, aby się z nim pojednać, co dzięki wielkoduszności Izaaka udało się bezproblemowo zrealizować.
== Przypisy ==