Abigail Adams

Abigail Smith Adams

Abigail Smith Adams (urodzona 11 listopada 1744 w Weymouth, zmarła 28 października 1818 w Braintree) była amerykańską feministką; jako żona Johna Adamsa pełniła funkcję drugiej damy USA w latach 1789–1797, a następnie pierwszej damy od 1797 do 1801 roku.

Życiorys

Urodziła się 11 listopada 1744 roku w Weymouth jako córka pastora kongregacyjnego Willliama Smitha i Elizabeth Quincy. Abigail dorastała w zamożnej rodzinie, która miała korzenie w purytańskich tradycjach oraz wśród odnoszących sukcesy kupców. Miała troje rodzeństwa: brata oraz dwie siostry. Z powodu słabego zdrowia i ograniczonych możliwości edukacyjnych dla dziewcząt, Abigail nie uczęszczała do szkoły, lecz kształciła się samodzielnie w domu. Mimo przeciwności losu, zdobyła niezwykle szeroką i wyrafinowaną wiedzę. Cieszyła się z dostępu do rodzinnej biblioteki, stymulującego towarzystwa wykształconych krewnych oraz troskliwej opieki babci. Jej zainteresowania obejmowały literaturę od Szekspira po Locke’a oraz filozofię Platona. Rozpoczęła też dwa trwałe nawyki: pisanie listów do dalekich krewnych i przyjaciół oraz praktykowanie głębokiej wiary Zgromadzenia. W wieku 17 lat poznała Johna Adamsa, którego poślubiła 25 października 1764 roku w Weymouth.

Po ślubie para osiedliła się w Braintree, gdzie Abigail zajmowała się domem oraz wychowaniem pięciorga dzieci. W trakcie amerykańskiej wojny o niepodległość małżeństwo Adamsów często musiało znosić długie rozłąki. Przyszła pierwsza dama angażowała się w pomoc rannym, przygotowując posiłki i oferując schronienie. Po proklamowaniu Deklaracji Niepodległości John Adams został wysłany do Paryża, aby zabiegać o przyjazne stosunki amerykańsko-francuskie. Abigail, pozostając w Stanach, prowadziła intensywną korespondencję z mężem, która z biegiem lat stała się ważnym źródłem historycznym. W późniejszych listach, gdy John był delegatem na Kongres Kontynentalny, postulowała o prawa kobiet, szczególnie dotyczące dostępu do edukacji oraz abolicjonizm.

W 1784 roku, po czterech latach rozłąki, Abigail Adams postanowiła dołączyć do męża w Europie, spotykając się z nim w Londynie. Podczas pobytu w europejskich stolicach zajmowała się zwiedzaniem oraz wspieraniem męża w negocjacjach z holenderskimi bankierami w sprawie pożyczki dla Stanów Zjednoczonych. W 1788 roku John Adams zrezygnował z misji dyplomatycznych i oboje wrócili do Braintree. Rok później (1789), John Adams został wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych, pełniąc tę funkcję przez dwie kadencje. Jego żona organizowała przyjęcia w trakcie pierwszej kadencji, podczas gdy w drugiej, z powodu problemów zdrowotnych, wróciła do rodzinnego Braintree, pozostając w kontakcie listownym z mężem, dzieląc się z nim swoimi poglądami. Adamsowie byli zagorzałymi zwolennikami federalistów oraz silnej władzy centralnej.

Wiosną 1797 roku, kiedy John Adams obejmował urząd prezydenta, Abigail nie była w stanie przebywać w Filadelfii z powodu problemów zdrowotnych. Po przybyciu do ówczesnej stolicy miała wątpliwości, czy sprosta zadaniom pierwszej damy. Zasięgała rad u Marthy Washington, jednak szybko przyzwyczaiła się do nowych obowiązków. W przeciwieństwie do swojej poprzedniczki, czynnie uczestniczyła w organizowanych przez siebie przyjęciach oraz angażowała się w dyskusje polityczne. W 1800 roku Adamsowie przenieśli się do nowej stolicy USA – Waszyngtonu, gdzie zamieszkali w Białym Domu. Cztery miesiące później, tuż przed końcem kadencji męża, Abigail wróciła do Braintree, gdzie oboje zajęli się prowadzeniem farmy, ale wciąż interesowali się polityką. Po zerwaniu kontaktów z federalistami, wspierali kandydatury Jamesa Madisona oraz Jamesa Monroego.

W 1818 roku Abigail zachorowała na tyfus. Zmarła 28 października tego samego roku i została pochowana w swoim rodzinnym mieście.

Życie prywatne

25 października 1764 roku Abigail poślubiła Johna Adamsa. Para miała pięcioro dzieci: trzech synów i dwie córki. Jednym z jej synów był John Quincy Adams, który później został szóstym prezydentem USA.