Abele spelen
Abele spelen (w języku niderlandzkim oznaczające dramatyczne, kunsztowne gry lub sztuki) to cztery niderlandzkie (flamandzkie) świeckie dramaty o tematyce miłosnej, których autorstwo jest nieznane. Pochodzą one z XIV wieku, datowane na około 1350 rok, i są uważane za najstarsze zachowane świeckie sztuki w zachodniej Europie. Utwory te zostały włączone do kanonu literatury niderlandzkiej.
Obecnie znany tekst tych dzieł pochodzi z papierowego kodeksu zatytułowanego Handschrift-Van Hulthem (Kodeks Van Hulthema) z 1410 roku. Manuskrypt ten jest przechowywany w Bibliotece Królewskiej w Brukseli.
Tytuły poszczególnych sztuk
- Esmoreit (1018 wersów),
- Gloriant (1142 wersy),
- Lanseloet van Denemerken (952 wersy), znany również z późniejszych druków z XV-XVII wieku,
- Winter ende Somer (625 wersów).
Po każdym utworze sztuki umieszczono zapowiedziane w pełnym tytule jako „sotternie”, które w trzech przypadkach opatrzone były wspólnym numerem. Zazwyczaj były to krótsze krotochwile (liczące przeważnie około 200 wersów), które nosiły następujące tytuły:
- Lippijn
- Buskenblaser
- Hexe
- Rubben
- Truwanten
Zachowały się fragmenty piątej pary. Dłuższa sztuka pt. Drie daghe here nie ma jednak zakończenia. W odróżnieniu od reszty cyklu jest to komedia i nie zawiera w tytule określenia „a.s.”. Powiązana z nią krótsza sztuka Truwanten nie ma początku.
Bibliografia
Literatura niderlandzka, tj. flamandzka i holenderska. W: Andrzej Dąbrówka: Słownik pisarzy niderlandzkiego obszaru kulturowego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1999, s. 30. ISBN 83-214-1132-0.