Park Narodowy Abel Tasman
Park Narodowy Abel Tasman to obszar chroniony położony na północnym końcu Alp Południowych na Wyspie Południowej Nowej Zelandii, w regionie Tasman. Został utworzony w 1942 roku i jest najmniejszym parkiem narodowym w Nowej Zelandii, zajmującym powierzchnię 225 km². W jego skład wchodzą lasy, wzgórza oraz doliny rzek Takaka i Riwaka na północy. Na północnej granicy park styka się z wodami zatoki Golden Bay oraz Zatoki Tasmana.
W obrębie parku znajduje się 52-kilometrowy Szlak Wybrzeża Abel Tasman, który jest jednym z Wielkich Szlaków.
Flora
Obszar parku narodowego charakteryzuje się gęstym lasem deszczowym, w którym dominują zbiorowiska bukanu Solandera (Nothofagus solandri). Towarzyszą mu liczne inne rodzimy gatunki drzew, takie jak Nothofagus truncata, Dacrycarpus dacrydioides, Weinmannia racemosa, Dacrydium cupressinum, Metrosideros robusta, Nothofagus menziesii oraz Alectryon excelsus. Roślinność pod głównym baldachimem składa się z mniejszych drzew i krzewów, a w podszycie można znaleźć około 200 gatunków paproci, w tym takie jak Cyathea medullaris, Cyathea dealbata, Cyathea cunninghammii oraz Dicksonia squarrosa.
W warstwie niewielkich drzew i krzewów występują między innymi: Sophora, Dodonaea viscosa, Coriaria arborea, Leptospermum scoparium, Kunzea ericoides, Melicytus ramiflorus, Piper excelsum oraz Pittosporum lineare. Wilgotniejsze obszary są zajmowane przez Typha orientalis, Plagianthus divaricatus i Juncus kraussii subsp. australiensis. Regiony nadmorskie zamieszkują gatunki takie jak Poa triodioides, Phormium tenax, Clematis paniculata, Calystegia soldanella oraz Carex pumila. Można także znaleźć liczne gatunki storczyków. Drzewo Streblus banksii występuje powszechnie na wyspach parku. W parku narodowym można spotkać rodzimą florę, która w Nowej Zelandii jest uznawana za wrażliwą, w tym takie gatunki jak Lepidium banksii, Scutellaria novae-zelandiae, Senecio glaucophyllus, Kirkianella glauca i Rorippa divaricata. Wiele innych gatunków, takich jak Peraxilla colenso oraz Peraxilla tetrapetala, znajduje się pod zagrożeniem. Wprowadzone do parku rośliny, takie jak Ulex europaeus, Delairea odorata, Cytisus scoparius, Tradescantia fluminensis, Calamagrostis arenaria, Hakea salicifolia oraz gatunki z rodzajów krokosmia (Crocosmia), ligustr (Ligustrum) i irga (Cotoneaster), zostały wprowadzone przez drapieżniki, takie jak kitanki lisie, co stanowi zagrożenie dla naturalnej roślinności parku narodowego Abel Tasman.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Informacje na temat Parku Narodowego można znaleźć na stronie doc.govt.nz [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)], na serwerze Ministerstwa Ochrony Środowiska Nowej Zelandii.