Abel Bonnard

Abel Bonnard

Abel Bonnard (urodzony 19 grudnia 1883 w Poitiers, zmarł 31 maja 1968 w Hiszpanii) był francuskim poetą i pisarzem, pełniącym funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Francji Vichy.

Edukując się w Marsylii, kontynuował naukę w Lycée Louis-le-Grand w Paryżu. Po ukończeniu szkoły podjął studia literackie w paryskim École du Louvre. Został także członkiem Académie française, z której jednak został usunięty po II wojnie światowej z powodu kolaboracji z Niemcami. Angażował się również w politykę, wspierając idee Charlesa Maurras’a, lidera Action Française. Jego poglądy polityczne były uznawane za faszyzujące. W okresie rządów Vichy sprawował urząd ministra edukacji narodowej od 18 kwietnia 1942 do 20 sierpnia 1944 roku. Francuscy nacjonaliści nazywali go la Gestapette. Po wojnie uciekł do frankistowskiej Hiszpanii, gdzie został zaocznie skazany na karę śmierci. W 1960 roku powrócił do Francji, aby oczyścić swoje imię przed sądem w związku z działalnością okupacyjną. Po raz kolejny uznany za winnego kolaboracji, powrócił do Hiszpanii.

Twórczość pisarska

• „Les Familiers” (1906)
• „Les Histoires” (1908)
• „Les Royautés” (1908)
• „La Vie et l’Amour” (1913)
• „Le Palais Palmacamini” (1914)
• „La France et ses morts” (1918)
• „Notes de voyage : En Chine (1920–1921), 2 vol.” (1924)
• „Éloge de l’ignorance” (1926)
• „La vie amoureuse d’Henri Beyle” (1926)
• „L’Enfance” (1927)
• „L’Amitié” (1928)
• „L’Argent” (1928)
• „Saint François d’Assise” (1929)
• „Rome” (1931)
• „Le drame du présent: Les Modérés” (1936)
• „Savoir aimer” (1937)
• „L’Amour et l’Amitié” (1939)
• „Pensées dans l’action” (1941)
• „Ce monde et moi” (1992)