Abek (Abemus)
Rodzaj chrząszczy należący do rodziny kusakowatych oraz podrodziny kusaków.
Takson ten został wprowadzony do nauki w 1876 roku przez Martiala Étienne’a Mulsanta i Claudiusa Reya. W przeszłości był klasyfikowany jako podrodzaj w obrębie rodzaju Staphylinus.
Chrząszcze te charakteryzują się wydłużonym ciałem. Ich głowa ma czworokątny kształt z wyraźnie zaokrąglonymi tylnymi kątami, jest gęsto i mocno punktowana, a oczy są ustawione skośnie w stosunku do podłużnej osi głowy. Czułki są krótkie, krępe oraz słabo rozszerzone ku szczytowi. Aparat gębowy posiada dwupłatową wargę górną, która jest wynikiem głębokiego wykrojenia, a także krępe żuwaczki z podłużną bruzdą na zewnętrznej krawędzi nasady. Głaszczki szczękowe mają ostatni człon dłuższy i węższy niż poprzedni. Przedtułów cechuje się słabo zesklerotyzowanymi epimerami w kształcie trójkąta, dobrze zaznaczoną górną krawędzią epipleury przedplecza oraz boczną krawędzią przedplecza, która w przedniej części jest zagięta pod spód. Śródpiersie ma krótki, zwężający się ku szczytowi i zaokrąglony wyrostek międzybiodrowy. Odwłok posiada tylny brzeg piątego tergitu z jasną, błoniastą obwódką. Zapiersie oraz sternity odwłoka nie są gęsto owłosione. Przednia para odnóży ma u obu płci rozszerzone stopy, natomiast odnóża środkowe i tylne mają kolce na goleniach.
W obrębie tego rodzaju wyróżnia się trzy opisane gatunki:
- Abemus chloropterus (Panzer, 1796) – abek zielonokrywek
- Abemus hebraeus Smetana, 1978
- Abemus olivaceus Cameron, 1928
Przedstawiciele tego rodzaju występują w krainie palearktycznej. W Polsce występuje jedynie abek zielonokrywek (zobacz także: kusakowate Polski).
== Przypisy ==