Abraham Alan Segal, znany jako Abe Segal (ur. 23 października 1930 w Johannesburgu, zm. 4 kwietnia 2016 w Kapsztadzie) – południowoafrykański tenisista, który dotarł do finału wielkoszlemowych mistrzostw Francji w grze podwójnej oraz był reprezentantem w Pucharze Davisa.
Kariera sportowa
Segal dwukrotnie osiągnął finał międzynarodowych mistrzostw Francji na kortach im. Rolanda Garrosa. W 1958 roku, grając w parze z Bobem Howe, przegrał z Ashleyem Cooperem i Neale Fraserem rezultatem 6:3, 6:8, 3:6, 5:7. Natomiast w 1963 roku, w duecie z Gordonem Forbesem, uległ Royowi Emersonowi i Manuelowi Santanie 2:6, 4:6, 4:6. Wraz z Forbesem tworzył znany duet, jeden z najlepszych w historii reprezentacji Pucharu RPA, chociaż wkrótce został przyćmiony przez sukcesy duetu Frew McMillan i Bob Hewitt. Para południowoafrykańska ma na swoim koncie udział w rekordowym secie w historii Wimbledonu – w pierwszej rundzie Wimbledonu w 1968 roku, na początku ery „open” tenisa, przegrali z Alexem Olmedo i Pancho Segurą wynikiem 30:32, 7:5, 4:6, 4:6.
Segal reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa w latach 1957-1965. Oprócz gry deblowej z Forbesem (zdarzało mu się również grać z innymi partnerami, takimi jak Ian Vermaak), zagrał 18 meczów singlowych, stając naprzeciw takich rywali jak Pierre Darmon, Ulf Schmidt czy Kurt Nielsen. W ramach Pucharu Davisa udało mu się pokonać m.in. Włocha Orlando Sirolę oraz Francuza Pierre Barthesa. Łączny bilans jego występów w reprezentacji wyniósł 24 wygrane i 13 porażek.
Leworęczny zawodnik był znany z nietypowych zachowań na korcie, co przyniosło mu przydomek „księcia clownów”. Wiele anegdot na jego temat zamieścił w swoich wspomnieniach tenisowych Gordon Forbes. Na przykład, w 1964 roku, podczas meczu I rundy Wimbledonu, w którym Segal pokonał Amerykanina Clarka Graebnera, doszło do niecodziennej sytuacji – arbiter Dorothy Cavis-Baron zasnął na stołku sędziowskim, co uwiecznił fotograf Terry Fincher. Zdjęcie śpiącej sędzi obiegło świat tenisa i wywołało dyskusję na temat potrzeby odmłodzenia kadry sędziowskiej angielskiego turnieju. W kolejnej rundzie tego turnieju Segal wygrał walkowerem z Aleksandrem Metrewelim, co było związane z polityczną demonstracją władz ZSRR przeciwko apartheidowi.
W 1958 roku, kiedy Segal dotarł do 1/8 finału Wimbledonu (przegrał po zaciętym meczu z późniejszym mistrzem Ashleyem Cooperem 11:13, 3:6, 6:3, 12:14), znalazł się w czołowej dziesiątce nieoficjalnego rankingu światowego francuskiego magazynu „L’Equipe”. Był również klasyfikowany jako pierwsza rakieta RPA w latach 1962 i 1963, a w 1964 roku zdobył mistrzostwo kraju, pokonując w finale Gordona Forbesa. Inne jego znaczące osiągnięcie to mistrzostwo igrzysk V Maccabiady we wrześniu 1957 roku.
Ostatni raz w imprezie wielkoszlemowej Segal wystąpił wiosną 1970 roku, zapisując się w historii jako jeden z najstarszych uczestników French Open. Brał również udział w rywalizacji weteranów, zdobywając m.in. srebrny medal w singlu oraz brązowy w deblu (z Aaronem Searle) na XVI Maccabiadzie w 2001 roku w kategorii powyżej 65 lat. W 1998 roku zyskał rozgłos dzięki swojej krytyce kapitana reprezentacji Pucharu Davisa Danie Vissera, któremu zarzucił przywiązanie do wypalonych nazwisk oraz oskarżył kilku graczy o brak zaangażowania. Miał również zastrzeżenia do Vissera odnośnie do niewykorzystania talentu deblisty Johna-Laffnie de Jagera.
Podobnie jak Gordon Forbes, przyjaźnił się z popularnym aktorem Peterem Ustinovem. W 1992 roku, podczas deblowego Masters w Johannesburgu, jedną z grup nazwano na cześć dawnych mistrzów „grupą Forbesa-Segala”.
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych
Mistrzostwa Francji
Gra podwójna – finały w 1958 roku (z Bobem Howe), 1963 roku (z Gordonem Forbesem)
Przypisy
Bibliografia
Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).
Sylwetka na stronie poświęconej sportowi żydowskiemu. jewsinsports.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].