Abdykacja

Abdykacja (łac. abdicatio – zrzeczenie się) oznacza przedwczesne porzucenie tronu przez panującego monarchę oraz zrzeczenie się przysługujących mu z tego tytułu praw. Może mieć charakter dobrowolny, jak w przypadku cesarza rzymskiego Dioklecjana, cesarza Karola V, królowych Niderlandów: Wilhelminy, Juliany i Beatrycze, czy króla Jana Kazimierza. Istnieją także przypadki abdykacji wymuszonej przez okoliczności, które uniemożliwiały dalsze efektywne sprawowanie władzy, do takich monarchów należą: car Mikołaj II, Gustaw IV Adolf, Napoleon I, Wilhelm II, Edward VIII, August Mocny, Stanisław Leszczyński oraz Stanisław August. Niektórzy władcy, jak cesarz Austrii i król Węgier Karol I, król Grecji Konstantyn II, car Bułgarii Symeon II oraz król Włoch Humbert II, nie zaakceptowali pozbawienia władzy i nie podpisali abdykacji, wciąż uważając się za prawowitych monarchów.