Abdurrahman Dibra
Abdurrahman Dibra, właściwie Abdurrahman Remzi (ur. 1885 w Dibrze, zm. w lutym 1961 w Tiranie) – albański polityk, który pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w 1924 oraz w latach 1927–1928, ministra edukacji w latach 1929-1930, ministra finansów w latach 1933-1935 oraz był w więzieniu politycznym.
Życiorys
Był synem urzędnika osmańskiego, Elmaza Lami beja. Kształcił się w Dibrze oraz Monastirze, a następnie w Mekteb-i Mülkiye, wyższej szkole dla osmańskich urzędników w Stambule, którą ukończył w 1908 roku. W tym samym roku rozpoczął pracę w ministerstwie spraw wewnętrznych i związał się z albańskim ruchem narodowym.
W latach 1910–1912 zajmował stanowisko kajmakama w wilajecie bitolskim. Po powrocie do Stambułu w 1912 roku, pełnił funkcje podprefekta w Atinie, Symelu oraz w Ordu. W latach 1918–1921 był dyrektorem w urzędzie miejskim Stambułu.
W 1923 roku przybył do Albanii. Dzięki znajomości z Ahmedem Zogu, sięgającej czasów stambulskich, szybko awansował w politycznej hierarchii Albanii. W latach 1921–1925 oraz 1928-1939 zasiadał w parlamencie albańskim, a w latach 1925–1928 był senatorem. Dwukrotnie był ministrem spraw wewnętrznych (1924, 1927-1928) oraz pełnił funkcje ministra finansów i ministra edukacji w latach 30. XX wieku. W tym okresie był także wydawcą popularnego w Tiranie czasopisma Besa. W latach 30. był przeciwnikiem tworzenia kościoła unickiego w Albanii, współpracując z Włochami.
Podczas włoskiej inwazji na Albanię w 1939 roku, Dibra starał się stawiać opór na czele swoich ludzi. W wyniku jego działań, jego majątek został skonfiskowany, a on sam osiedlił się w Turcji, a następnie we Włoszech, gdzie był internowany we Florencji. Po uwolnieniu w 1943 roku, powrócił do Albanii i zakończył swoją działalność polityczną.
W 1946 roku władze komunistyczne aresztowały syna Abdurrahmana Dibry, Qenana, za współpracę z monarchistami oraz działalność wywrotową. Cała rodzina została wówczas internowana w okolicach Durrësu. W 1951 roku Abdurrahman Dibra został zatrzymany przez funkcjonariuszy Sigurimi. Sąd Wojskowy w Elbasanie skazał go na 10 lat ciężkich robót za „prowadzenie antyludowej działalności w okresie rządów Zogu”. Karę odbywał w więzieniu w Burrelu, a następnie w Tiranie. Został uwolniony w 1959 roku, a dwa lata później zmarł na udar mózgu.
Przypisy
Bibliografia
- Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet: anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 115-116.
- „My brother, who had graduated in Paris, was shot dead by eight members of the” Democratic Union “group and the bodies were taken to the river bank…”/ [online], memorie.al [dostęp 2024-11-30] (alb.).