Abdullo Rahimbojew (ros. Абдулло́ Рахимба́ев, ur. 1 czerwca 1896 w Chodżencie, zm. 7 maja 1938) był tadżyckim i radzieckim politykiem oraz działaczem partyjnym.
Życiorys
W 1917 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Taszkencie. W tym samym roku został członkiem oraz jednym z kierowników chodżenckiej organizacji „Szuroi Islomija”. Ponadto od 1917 pełnił funkcję sekretarza Chodżenckiej Rady Robotników Muzułmańskich. W styczniu 1919 roku wstąpił do RKP(b). W 1919 roku był sekretarzem komitetu wykonawczego rady powiatowej w Dżyzaku, w obwodzie fergańskim, a także przewodniczącym komitetu wykonawczego rady powiatowej i rady miejskiej w Chodżencie. Zajmował również stanowisko przewodniczącego Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Turkiestanu w Samarkandzie.
Od sierpnia 1920 do maja 1921 był przewodniczącym CIK Turkiestańskiej ASRR. W 1921 roku został członkiem Turkiestańskiego Biura KC RKP(b) oraz Turkiestańskiej Komisji KC RKP(b) i Rady Komisarzy Ludowych RFSRR. Od marca 1921 roku zasiadał w Kolegium Ludowego Komisariatu ds. Narodowości RFSRR, a od czerwca do października 1922 ponownie przewodniczył CIK TASRR. W dniach od 2 kwietnia 1922 do 17 kwietnia 1923 był zastępcą członka KC RKP(b), a od maja 1922 do września 1926 członkiem Rady Wojskowo-Rewolucyjnej Frontu Turkiestańskiego. Od 25 kwietnia 1923 do 23 maja 1924 zasiadał w Centralnej Komisji Kontrolnej RKP(b), a od 23 lipca do listopada 1923 był sekretarzem odpowiedzialnym KC RKP(b) Buchary.
W latach 1923-1924 pełnił funkcję sekretarza KC KP(b)T, a od 31 maja 1924 do 18 grudnia 1925 ponownie był zastępcą członka KC RKP(b). W latach 1924-1926 był członkiem Środkowoazjatyckiego Biura KC RKP(b)/WKP(b). Od stycznia 1928 do maja 1929 przewodniczył Zarządowi Centralnemu Wydawnictwa Narodów ZSRR. Od czerwca 1929 do grudnia 1933 był przewodniczącym Komitetu Radzieckich Mniejszości Narodowych w Ludowym Komisariacie Oświaty RFSRR. Od 27 grudnia 1933 do września 1937 sprawował funkcję przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Tadżyckiej SRR, a jednocześnie od 4 stycznia 1934 do 7 września 1937 był przewodniczącym CIK ZSRR. Otrzymał Order Lenina (20 grudnia 1935) oraz Order Czerwonego Sztandaru Chorezmijskiej LRR.
7 września 1937 roku został aresztowany, a następnie skazany na śmierć i stracony. Pośmiertnie zrehabilitowany.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
Link do źródła (ros.)