Abdullah Wafin
Abdullah Wafin, znany również jako Габдулла Вафин (urodzony w 1920 roku we wsi Bijek-Tau w Tatarstanie, zmarł w nieznanym czasie) – był radzieckim wojskowym oraz propagandystą Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej. W trakcie II wojny światowej pełnił funkcję szefa oddziału wojskowego Związku Walki Turecko-Tatarskiej Idel-Uralu.
Życiorys
Wafin rozpoczął swoją karierę w Armii Czerwonej. W lutym 1942 roku został wzięty do niewoli przez Niemców i umieszczony w obozie jenieckim, gdzie rozpoczął współpracę z Niemcami. Po ukończeniu kursu w szkole propagandystów ROA w Dabendorfie, zyskał status wykładowcy. Otrzymał stopień kapitana. Na koniec października 1944 roku dołączył do Związku Walki Turecko-Tatarskiej Idel-Uralu, obejmując dowództwo nad oddziałem wojskowym. W jego zakresie obowiązków leżały kontakty z Wehrmachtem oraz nieoficjalne zadanie polegające na zachęceniu Tatarów do współpracy z Siłami Zbrojnymi Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji, kierowanymi przez generała Andrieja Własowa. Po wojnie osiedlił się w USA.
Bibliografia
Iskander A. Giliazow, Легион „Идель-Урал”, 2009