Abdullah ibn Muhammad ibn Humeid (arab. عبد الله بن حميد, ur. 1908 w Rijadzie, zm. 1981) był saudyjskim sędzią, pisarzem i imamem Wielkiego Meczetu w Mekce.
Życiorys
W młodości stracił wzrok, jednak z zapałem uczył się na pamięć Koranu. Wyróżniał się w wielu dziedzinach i zdobywał wiedzę u rijadzkich szejków. Jeden z nich, Muhammad ibn Ibrahim Al asz-Szejk, powierzył mu rolę nauczyciela dla początkujących oraz swojego asystenta.
W latach 1922–1942 pełnił stanowisko sędziego, ale zrezygnował z tej funkcji, aby w pełni oddać się duchowości.
Poglądy religijne
Otwarcie manifestował swoje przekonania jako zwolennik dżihadu, który definiował jako świętą wojnę w imieniu Allaha. Twierdził, że Allah wysłał Mahometa, aby walczył z politeistami, poganami oraz bałwochwalcami. Humeid wierzył również, że Allah nakazał muzułmanom stawiać opór żydom i chrześcijanom, jeśli nie przyjmą islamu i dopóki nie zapłacą dżizji. Jego zdaniem, tak długo jak poganie, żydzi i chrześcijanie sprzeciwiają się rządom muzułmańskim, nie ma mowy o pokoju z nimi.
Przypisy